مقالات توسعه پژوهش در پرستاري و مامايي

زمينه و هدف: ميزان رشد بيماري کليوي مرحله انتهايي در ايران از رشد جهاني بيشتر و حدود 12 درصد در سال است. افراد تحت همودياليز هم بواسطه بيماري کليوي و هم بواسطه درمان همودياليز متحمل فشارهاي جسمي، رواني و اجتماعي زيادي مي شوند که پذيرش همودياليز را براي آنان مشکل مي سازد. با اين حال پذيرش همودياليز نقطه شروع سازگاري است. هدف مطالعه حاضر، تبيين چالش در پذيرش همودياليز مي باشد.
روش بررسي: مطالعه حاضر بخشي از يک مطالعه کيفي (نظريه زمينه اي) در رساله دکترا مي باشد. اولين نمونه ها با روش نمونه گيري هدفمند انتخاب و نمونه هاي بعدي بر اساس يافته هاي پژوهش با نمونه گيري نظري انتخاب و تا اشباع داده ها (24 نفر) ادامه يافت. جمع آوري داده ها با مصاحبه هاي نيمه ساختار يافته، ثبت هاي يادآور و يادداشت هاي عرصه انجام شد. مکان مطالعه بخش همودياليز، بيمارستان هاي وابسته به دانشگاه علوم پزشکي شهيد بهشتي شهر تهران بود. تحليل داده ها به روش اشتراس و کوربين صورت گرفت. دقت مطالعه با روش لينکلن و گوبا تاييد و ملاحظات اخلاقي رعايت شد.
يافته ها: چالش در پذيرش همودياليز با طبقات پذيرش ضرورت همودياليز (با اجبار، بنابر تجربه و استدلال و بنابر هنجارهاي اجتماعي) و عدم پذيرش ضرورت همودياليز (به صورت ذهني و عملي) با کدهاي مربوطه پديدار شد.
نتيجه گيري: افراد در گذار به همودياليز در مورد پذيرش همودياليز با چالش مواجه اند. آموزش، حمايت هاي فردي، خانوادگي و اجتماعي مي توانند اين چالش را با تغيير از عدم پذيرش (به صورت ذهني يا عملي) يا پذيرش اجباري به پذيرش (بنابر تجربه يا استدلال و هنجارهاي اجتماعي) حل نمايند.