مقالات توسعه پژوهش در پرستاري و مامايي

زمينه و هدف: مولتيپل اسکلروزيس (MS)، بيماري خود ايمني، التهابي و مزمن است که تحت تاثير ضايعات تخريب ميلين در جسم سفيد مغز، طناب نخاعي و اعصاب بينايي بروز مي کند. عمده ترين عوارض اين بيماري خستگي، گرفتگي عضلات، لرزش، عدم تعادل و اختلال در راه رفتن مي باشد. هدف پژوهش حاضر، بررسي تاثير تمرينات پيلاتس و ورزش در آب بر سرعت راه رفتن زنان مبتلا به ام. اس مي باشد.
روش بررسي: نوع تحقيق کارآزمايي باليني است. از ميان بيماران زن مراجعه کننده به کلينيک MS بيمارستان کاشاني اصفهان، 45 نفر در سال 1391 به عنوان نمونه با ناتواني جسماني کمتر از 4.5 و ميانگين و انحراف معيار مدت بيماري 8±2 سال و دامنه سني 20 تا 40 سال انتخاب و به صورت تصادفي به سه گروه تمرينات پيلاتس و گروه تمرينات ورزش در آب و گروه کنترل تقسيم شدند. برنامه تمرينات براي گروه هاي آزمايش، 12 هفته، هفته اي سه جلسه و جلسه اي يک ساعت بود. سرعت راه رفتن بيماران قبل از تمرينات و پس از تمرينات با استفاده از آزمون قدم زدن 25 فوت اندازه گيري شد. تجزيه و تحليل داده ها با استفاده از آمار توصيفي و تحليل کوواريانس و مقايسه زوجي ميانگين هاي تعديل شده در سطح معني داري 0.05 انجام شد.
يافته ها: نتايج نشان داد که تفاوت ميانگين هاي تعديل شده نمرات سرعت راه رفتن آزمودني هاي گروه هاي مداخله معني دار مي باشد (p<0.05). البته مقايسه زوجي ميانگين ها بيانگر آن بود که تفاوت معني داري بين دو گروه آزمايش وجود ندارد.
نتيجه گيري: اجراي تمرينات پيلاتس و ورزش در آب باعث افزايش سرعت راه رفتن در بيماران ام. اس مي شود. با توجه به اين نتايج، متخصصان مربوطه مي توانند از اين تمرينات به عنوان يک درمان مکمل در کنار درمان هاي دارويي براي بيماران ام. اس استفاده کنند.