مقالات سلامت و بهداشت

زمينه و هدف: مولفه مرگ به لحاظ تاثير بسزايي که بعنوان يکي از وقايع مهم جمعيتي در پويايي جمعيت داشته و دارد، از دير باز مورد توجه انديشمندان بوده است. بالاخص مرگ و مير کودکان از شاخص هاي مهم توسعه کشورها محسوب شده و از عوامل تعيين کننده اميد زندگي است. اين بررسي، ارتباط مفهوم محروميت اجتماعي در ساختاري کلي تر با مرگ و مير کودکان و ديگر جنبه هاي علل مرگ، و نيز عوامل بهداشتي و درماني و پزشکي مرگ کودکان در مناطق روستايي شهرستان پارس آباد را مورد مطالعه قرار داده است.
روش کار: ميزان و عوامل موثر بر مرگ کليه کودکان زير 5 سال فوت شده در طول 6 سال (1386-1381) در مناطق روستايي شهرستان پارس آباد، به کمک پرونده بهداشتي خانوار و با مصاحبه با خانوار، بررسي و تکميل پرسشنامه؛ مورد مطالعه قرار گرفت. آمار حاصله به صورت توصيفي، مورد مطالعه قرار گرفت.
نتايج: نتايج پژوهش حاکي است که الگوي مرگ در مناطق روستايي استان، با الگوي مرگ در نقاط روستايي کشور يکسان نيست. ميزان مرگ و مير کودکان بالاتر از حد متوسط مرگ و مير کودکان در نقاط روستايي کشور بوده و ميزان مرگ دختران بيش از پسران بوده است. با افزايش سواد مادران، ميزان مرگ کودکان کاهش مي يابد. مرگ و مير کودکان در ميان زوج هاي خويشاوند، بيش از غير خويشاوند بوده و با اضافه شدن تعداد کودکان به دنيا آمده، هر چه رتبه کودک بالا رود، احتمال فوت زيادتر مي شود. 60% کودکان فوت شده در گروه سني نوزادان و 23% در گروه يک ماه تا يک سال (83% زير يک سال) و 17% يک تا 5 سال را شامل مي شود.
نتيجه گيري: اين مطالعه نشان مي دهد با توجه به شرايط خاص فرهنگي، نياز به کار فرهنگي عميق در ارتباط با از بين بردن ترجيح جنسي و مطالعه علل ناهنجاري در منطقه مي باشد.