مقالات سلامت و بهداشت

زمينه و هدف: صنعت آب و فاضلاب کشور در افقي 20 ساله (1384 ~ 1404)، چشم اندازهاي مطلوب خود را تعريف کرده است که مهم ترين آن دسترسي و برخورداري %60 جمعيت شهري به سامانه هاي جمع آوري و تصفيه فاضلاب مي باشد. هدف اين مطالعه ارائه وضعيت موجود مديريت فاضلاب شهري در ايران و اجراي طرح هاي ايجاد شبکه جمع آوري و ساخت تصفيه خانه فاضلاب و شناسايي مهم ترين محدوديت ها بر سر راه اجراي اين طرح ها مي باشد.
روش کار: پرسشنامه هايي به شرکت هاي آب و فاضلاب 1016 منطقه شهري ارسال گرديد، به طوري که نتايج ارائه شده در اين مقاله بر اساس محتويات پرسشنامه ها مي باشد.
يافته ها: نتايج اين مطالعه بيانگر آن است که در حال حاضر دو روش چاه جاذب و شبکه جمع آوري براي مديريت فاضلاب انساني و چهار روش چاه جاذب، شبکه جمع آوري و معابر عمومي با/ بدون جوي، جهت مديريت فاضلاب بهداشتي بکار گرفته مي شود. در حال حاضر در ايران در حدود 18% مناطق شهري، بخشي از شهر تحت پوشش شبکه جمع آوري فاضلاب مي باشند که بسيار کمتر از کشورهاي با درآمد متوسط است. با اين حال با تکميل طرح هاي در حال اجرا، اين مقدار به ميزان 19% افزايش مي يابد و به %37 مي رسد. همچنين در 19.09 درصد از کل مناطق شهري طرح هاي ساخت تصفيه خانه در حال اجراست.
نتيجه گيري: مديريت کنوني فاضلاب در %42.47 شهرها براي بيش از %50 سطح شهر و در %52.42 شهرها براي بيش از 50% جمعيت شهري ايجاد مشکلات حاد ناشي از آن مي باشند. جهت تکميل پروژه هاي در حال اجرا محدوديت هايي هم وجود دارد که مهمترين آنها جنس نامناسب زمين و کم عرض بودن معابر مي باشد.