* گروه مهندسي بهداشت حرفه اي، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکي همدان، همدان، ايران
چکیده:
زمينه و هدف: ناراحتي هاي اسکلتي- عضلاني يکي از مهم ترين عوامل آسيب زاي شغلي و ناتواني بوده و در بين اين ناراحتي ها، آسيب هاي کمر متداول ترين جراحات مرتبط با کار در صنايع مختلف مي باشد. هدف از انجام اين مطالعه بررسي ريسک فاکتورهاي ناراحتي هاي اسکلتي- عضلاني و مداخله ارگونوميک به منظور کاهش اين ناراحتي ها مي باشد. روش کار: اين مطالعه توصيفي- تحليلي به صورت مداخله اي و بر روي 40 نفر از شاغلين يک معدن سرب انجام پذيرفت. به منظور جمع آوري داده ها در قبل و بعد مداخلات از پرسشنامه نورديک و روش QEC استفاده شد. برنامه مداخله اي عبارت بود از کاهش وزن بار، تغيير در ارتفاع سطح تخليه بار، چرخش شغلي و آموزش کارگران. در نهايت داده هاي حاصل، با استفاده از آزمون هاي آماري کوکران و مک نمار و توسط نرم افزار SPSS-16 مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. يافته ها: نتايج نشان داد که در يک سال اخير بيشترين فراواني ناراحتي هاي اسکلتي- عضلاني مربوط به اندام هاي کمر (57.5٪) و زانو (50٪) مي باشد. نتايج به دست آمده در بعد از مداخلات کاهش قابل توجهي در ناراحتي هاي اسکلتي- عضلاني نواحي مختلف نشان داد. طبق آزمون کوکران تفاوت معناداري بين ناراحتي ها در قبل، 4 و 9 ماه بعد از مداخلات در اندام هاي کمر و زانو مشاهده گرديد (P<0.001 و P=0.002). نتيجه گيري: نتايج مطالعه کاهش قابل توجه ناراحتي هاي اسکلتي- عضلاني در 9 ماه پس از شروع مداخلات را نشان داد. در نتيجه مي توان استنباط نمود که استفاده از مداخلات توام مهندسي و مديريتي، به صورت ساده، کاربردي و کم هزينه و پايش مستمر نحوه صحيح اجراي اين مداخلات در طي مدت زمان طولاني ممکن است باعث دستيابي به نتايج مطلوبي در جهت کاهش ناراحتي هاي اسکلتي عضلاني درصنايع کوچک و فقير گردد.