مقالات سلامت و بهداشت

زمينه و هدف: کمردرد يکي از مشکلات اساسي در کارگران صنايع است. قسمت عمده اي از ضايعات ناشي از کار، ابتلاي سيستم اسکلتي- عضلاني است که حدود 60% از آن مربوط به کمردرد مي باشد. هدف از انجام اين مطالعه تعيين ميزان شيوع کمردرد و ارتباط آن با عوامل شغلي و شخصي در کارگران صنايع استان همدان مي باشد.
روش کار: در اين مطالعه توصيفي- تحليلي، 400 نفر از کارگران صنايع به روش تصادفي و سيستماتيک انتخاب شدند و اطلاعات به وسيله پرسشنامه NORDIC و پرسشنامه بررسي سطح فعاليت فيزيکي (IPAQ) جمع آوري گرديد. از نرم افزار SPSS و روش هاي آمار توصيفي و آزمون مجذور کاي براي تحليل داده ها استفاده شد.
يافته ها: نتايج تحقيق نشان داد ميانگين سن کارگران 34.85±7.42 سال، ميانگين مدت اشتغال 5.76±6.12 سال و ميانگين ساعات کار در هفته 52.96±11.30 ساعت مي باشد. 69.2 درصد از افراد مورد بررسي داراي سطح فعاليت فيزيکي بالا، 19.2 درصد متوسط و 11.6 درصد پائين بوده اند. بررسي انجام شده ميزان شيوع کمردرد 57.1 درصد را نشان مي دهد. بين کمردرد کارگران با سابقه کار (P=0.000)، ساعت کاري در هفته (P=0.007) و سطح فعاليت فيزيکي (p=0.000) ارتباط معني داري به دست آمد.
نتيجه گيري: عليرغم کم بودن سابقه کار و جوان بودن نيروي کار ميزان شيوع کمردرد در آنها بالا مي باشد. لذا کاهش ساعت کاري در هفته، افزايش وقفه هاي استراحتي در بين کار، اجتناب از ارجاع کارهاي سنگين به کارگران و محدود کردن حمل دستي بار مي تواند سبب بهبود شرايط کار و کاهش ميزان شيوع کمردرد و پيشگيري از ابتلاء به کمردرد در محيط هاي کاري شود.