پیمان با امام زمان (عج)

هر كس چهل روز این دعا را بخواند از یاوران حضرت قائم(ع) خواهد بود و اگر پیش از ظهور آن حضرت بمیرد، خدای تعالی او را زنده خواهد كرد، تا در ركاب آن جناب جهاد نماید؛ و به شماره هر كلمه از آن هزار حسنه برایش نوشته می‏شود، و هزار كار بد از او محو می‏گردد.

حفظ و تقویت پیوند قلبی با امام عصر(ع) و تجدید دایمی عهد و پیمان با آن حضرت یكی از وظایف مهمی است كه هر شیعه منتظر در عصر غیبت بر عهده دارد. بدین معنا كه یك منتظر واقعی حضرت حجّت(ع) به رغم غیبت ظاهری آن حجّت الهی هرگز نباید احساس كند كه در جامعه رها و بی‏مسئولیت رها شده و هیچ تكلیفی نسبت به امام و مقتدای خود ندارد.

این موضوع در روایات بسیاری مورد تأكید قرار گرفته كه از آن جمله روایتی است كه از امام محمّد باقر(ع) نقل شده است. آن حضرت در تفسیر این كلام خدای تعالی:

یا أیها الذین آمنوا اصبروا و صابروا و رابطوا و اتقوالله لعلكم تفلحون؛1

ای كسانی كه ایمان آورده‌اید، شكیبا باشید و دیگران را به شكیبایی فرا خوانید و مراقب و مواظب باشید و از خدا بترسید، باشد كه رستگار شوید.

می‌فرماید:

 بر انجام واجبات صبر كنید و با دشمنانتان پایداری كنید، و پیوند خود را با امام منتظرتان مستحكم نمایید. 2

 همچنین امام صادق(ع) در روایت دیگری كه در تفسیر آیه مزبور رسیده است، می‏فرماید:

بر واجبات صبر كنید و یكدیگر را بر مصایب به صبر وادارید و خود را بر پیوند با امامان (و یاری آنها) ملتزم سازید. 3

اینكه می‌بینیم در روایت‏های متعدّدی، امامان ما، شیعیان خود را به تجدید عهد و بیعت با امام زمان خود سفارش كرده و از آنها خواسته‏اند كه در آغاز هر روز و حتّی بعد از هر نماز واجب، دعای عهد بخوانند، همه نشان از اهمیّت پیوند دایمی شیعیان با مقام عظمای ولایت و حجّت خدا دارد.

 یكی از مشهورترین دعاهای عهد، دعایی است كه مرحوم  سیّد بن طاووس آن را در كتاب ارزشمند مصباح‏الزائر به نقل از امام صادق(ع) روایت كرده و در ابتدای آن آمده است كه:

هر كس چهل روز این دعا را بخواند از یاوران حضرت قائم(ع) خواهد بود و اگر پیش از ظهور آن حضرت بمیرد، خدای تعالی او را زنده خواهد كرد، تا در ركاب آن جناب جهاد نماید؛ و به شماره هر كلمه از آن هزار حسنه برایش نوشته می‏شود، و هزار كار بد از او محو می‏گردد. 4

حداقل كاری كه ما برای حفظ و تقویت پیوند قلبی خود با امام زمانمان می‌توانیم انجام دهیم، خواندن همین دعای عهد است. دعایی كه زمزمه آن در آغاز هر صبح‌گاه ما را از حال غفلت و بی‌خبری خارج می‌سازد و متوجه‌مان می‌كند كه ما عهد و عقد و پیمانی از مولای خود بر گردن داریم كه تا از عهده وفای به آنها برنیاییم نمی‌توانیم از خدا بخواهیم كه ما را از جمله انصار و اعوان آن حضرت قرار دهد.

 پی‌نوشت‌ها:

1. سورة آل عمران(3)، آیة 200.

2. نعمانی، محمّد بن ابراهیم، كتاب الغیبة، ص 199، همچنین ر.ك: حسینی بحرانی، سیّد هاشم، البرهان فی تفسیر القرآن، ج 1، ص 334، ح 4.

3. بحرانی، حسینی، سیّد هاشم، همان، ح 2.

4. ابن طاووس، علی بن موسی، مصباح الزائر، ص 455؛ مجلسی، محمدباقر، بحارالانوار، ج 102، ص 111.  

منبع:

ماهنامه موعود شماره 90