مقالات بهداشت و توسعه

مقدمه: در نظام سلامت، ارزيابي سياست و تعيين چالش هاي آن براي بهبود و اجراي اصلاحات ضروري است. سياست پزشک خانواده و بيمه روستايي به عنوان دومين اصلاح بزرگ نظام سلامت بعد از مراقبت هاي بهداشتي اوليه از سال 1384 در مناطق روستايي و شهرهاي کمتر از 20000 نفر جمعيت اجرا مي گردد. مطالعه حاضر با هدف بررسي كيفي چالش هاي اجراي سياست پزشک خانواده و بيمه روستايي در استان کرمان انجام پذيرفت.
روش ها: مطالعه کيفي حاضر در سال 1389با استفاده از بحث گروهي متمركز نيمه ساختارمند و مرور اسنادي انجام پذيرفت. تعداد 10 نفر از مجريان سياست در دانشگاه علوم پزشکي، بيمه خدمات درماني و پزشکان خانواده استان به روش نمونه گيري هدفمند انتخاب شدند. داده هاي حاصل از مصاحبه گروهي متمركز و مرور اسنادي به روش تحليل محتوا تحليل گرديد.
نتايج: چالش هاي اين سياست به هفت مقوله اصلي شامل مکانيزم هاي انگيزشي نامناسب، ضعف در اثربخشي آموزشي، ضعف در جامعيت دستورالعمل هاي اجرايي، ضعف در كفايت سرانه و تخصيص آن، كارآمدي پايين نظام مديريت اطلاعات سلامت، نقص در زنجيره ارجاع و بسترسازي فرهنگي ناكافي تقسيم گرديد.
بحث و نتيجه گيري: موفقيت هر سياست، مستلزم ارزيابي دوره اي چالش هاي اجرايي آن است و اين فرصت مناسبي را براي ارتقاي كاركرد سياست در راستاي اهداف از پيش تعيين شده، فراهم مي آورد. همچنين با توجه به گسترش اين سياست براي مناطق شهري با جمعيت بزرگ، توجه بيشتر به برطرف نمودن موانع و محدوديت ها از سوي مسوولين ملي و محلي ضروري است.