مقالات بهداشت و توسعه

مقدمه: حوادث و سوانح رانندگي يکي از جدي ترين عوامل مرگ و مير و ناتواني مي باشند. از مهم ترين عوامل ايجاد اين سوانح، عوامل انساني هستند. لذا بررسي حاضر به نقش رفتارهاي رانندگي و عوامل موثر بر آن در رانندگان استان کرمان پرداخته است.
روش ها: در اين بررسي مقطعي که در استان کرمان انجام گرفت، تعداد 730 راننده شرکت داشتند. ابزار جمع آوري اطلاعات پرسشنامه اي مشتمل بر اطلاعات دموگرافيک، سوابق رانندگي، پرسشنامه رفتارهاي رانندگي منچستر، پرسشنامه خصوصيات شخصيتي (NEO PI-R) و پرسشنامه منبع کنترل ادراک شده بود. از روش هاي آمار توصيفي، آزمون هاي پيرسون،ANOVA  و  t-test و نرم افزار آمار SPSS نسخه 16 براي تجزيه و تحليل داده ها استفاده شد.
نتايج: حدود 36% افراد فقط گاهي اوقات از کمربند ايمني استفاده مي کردند و 3% ايشان هرگز از کمربند استفاده نمي کردند. تقريبا تمام شرکت کنندگان 96.4% انجام تخلفات غيرعمد را گزارش کردند. ميان نگرش در مورد قوانين رانندگي و هر دو بعد رفتارهاي رانندگي همبستگي معني داري در حد متوسط و به صورت معکوس وجود داشت. بين برخي خصوصيات شخصيتي و خطاهاي عمدي نيز رابطه معني دار معکوس وجود داشت. رابطه بين درک منبع کنترل دروني و تخلفات رانندگي منفي بود.
بحث و نتيجه گيري: شناسايي رانندگان پرخطر و ارايه مشاوره، راهنمايي و آموزش اختصاصي به آنان از طريق مشاورين روانشناسي و پليس از يک سو و ارزيابي خصوصيات روان شناختي متقاضيان گواهينامه رانندگي هنگام اخذ براي اولين بار يا زمان مراجعه براي تمديد آن و حتي در فواصل زماني منظم در ساير رانندگان از سوي ديگر مي تواند به کاهش خطرات ناشي از سوانح ترافيکي منجر گردد