مبحث 95 طرح صالحین : چرا غیبت می کنیم؟
یک شنبه 23 فروردین 1394 9:06 AM
چرا غیبت میکنیم؟
امروزه غیبت به یک سرگرمی در مجالس ما تبدیل شده است این در حالی است که امیرمؤمنان (ع) در باره غیبت فرمودهاند که غیبت شدیدتر از زنا است.
در کشکول شیخ بهایی، این استاد فرزانه می گوید که روزی یکی از دوستان من در مجلسی از این حقیر غیبت و بدگویی کرده بود و چون دانست که من از این وضع اطلاع پیدا کرده ام با نوشتن نامهای از محضر ما عذر خواهی کرد و ما هم در پاسخ نوشتیم خدا شما را خیر دهد به واسطه هدیه ای که برای ما فرستادی.وی اضافه کرد: کسی که غیبت می کند حسنات او به بدیها تبدیل می شود و ثواب اعمال نیک او به واسطه این گناه کبیره به غیبت شونده داده خواهد شد.
امیدواریم مردم به جای غیبت و بدگویی ها از برادران دینی خود به ذکر خدا بپردازند و این میتواند بهترین حالت برای او باشد. ا
گاهی اوقات اتفاق میافتد که دعاهای مردم به استجابت نمی رسد که عامل اصلی آن گناه است و امام صادق(ع) هم در باره گناه فرمودند«گناه عمر انسان را اندک می کند، که این ها همه بیانگر پست بودن گناه است» و می بینید بسیاری از انسانها در جوانی جان خود را از دست میدهند.
چرا غیبت به عنوان یک رذیله در جامعه اسلامی رو به رشد است؟
متأسفانه غیبت با این که گناه کبیره است به عنوان یک خوره و مرض در بین افراد خانوادههای مسلمان گام نهاده است و طبیعتاً آثار سوء آن دامن گیر مردم جامعه خواهد شد.
راه های دفع غیبت:
غذای حلال، همنشینی با مؤمنان، داشتن تقوا و ترس از خدای متعال از راه های دفع غیبت است که میتواند در دوری از این رذیله تأثیرگذار باشند.
پس چه کاری باید بکنیم وقتی درجامعه ما غیبت اینگونه فراگیر شده ؟ایا اصلا میشود کاری کردیا خیر؟
به نظر من برای مقابله با هر گناهی هیچکس غیر از خودمان نمیتواند نقش اصلی را داشته باشد تنها راه مقابله با گناهان مخصوصا غیبت خودسازی است وتقوا پیشه کردن باید هروقت در حال غیبت کردن هستیم یا متوجه شدین که داریم غیبت میکنیم به خودمون نهیب بزنیم که داری چیکار میکنی ؟وآثار غیبت را در ذهن مرور کنیم وان گناه را ادامه ندهیم وهمانجا قطعش کنیم .
اگر اینگونه با خودمان کنار بیاییم وهربار موقع غیبت جلوی خودمان را بگیریم کم کم این عادت رذیله از ذهنمان پاک میشود و دیگر قابل کنترل میشود ومیتوانیم هرجا خواستیم جلوی زبانمان را بگیریم که غیبت نکنیم ...
امان از زبان که هرچه میکشیم از اوست ...
برگرفته از صحبتهای حجت الاسلام سیدرضاحسینی مازندرانی