مقالات بهداشت و ایمنی کار

مقدمه: استرس گرمايي به عنوان يکي از خطرات و فاکتورهاي آسيب رسان شغلي و مساله ساز در محيط هاي کاري گرم محسوب مي شود. کار کردن تحت شرايط استرس گرمايي ممکن است باعث اختلالاتي در سلامت فرد گردد. مطالعات مختلف نشان داده اند که استرس در محيط هاي کاري باعث افزايش غلظت هورمون هاي استرسي مانند کورتيزول مي شود. از آنجايي که استرس گرمايي يکي از استرس هاي جدي در صنايع گرم همچون ذوب فلزات است، اين مطالعه با هدف بررسي اثر استرس گرمايي بر غلظت هورمون کورتيزول کارگران شاغل در يکي از صنايع ذوب فلزات انجام شده است.
روش کار: در اين مطالعه مقطعي تعداد 70 نفر در دو گروه مورد و شاهد (35 نفر گروه مورد از واحد ريخته گري و 35 نفر گروه شاهد از سالني که در آن استرس گرمايي وجود نداشت) مورد بررسي قرار گرفتند. ابتدا پرسشنامه اطلاعات دموگرافيک براي هر فرد تکميل گرديد و سپس جهت بررسي تغييرات سطح هورمون استرسي (کورتيزول) از افراد در حين انجام کار (در ساعت 9:30 تا 10 صبح) نمونه خون گرفته شد و نتايج آن مقدار استاندارد هورمون کورتيزول بين ساعات 7 تا 10 صبح مقايسه شد. جهت بررسي شرايط محيطي نيز شاخص WBGT و (Wet Bulb Globe Temperature) در سه ارتفاع پا، کمر و سر جهت تعيين WBGT متوسط، ارزيابي گرديد. همچنين اندازه گيري صدا و روشنايي نيز در نقاط توقف کارگران (ايستگاه هاي کاري) انجام شد. داده هاي اين پژوهش با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 16مورد آناليز قرار گرفتند.
يافته ها: نتايج سنجش WBGT نشان داد ميانگين شاخص WBGT در گروه مورد 33^oC و در گروه شاهد 16.7^oC بود. همچنين يافته هاي آزمايشگاهي نشان داد که غلظت کورتيزول در گروه مورد (گروه مواجه با گرما) به صورت معناداري از گروه شاهد بالاتر است (P>0.001).
نتيجه گيري: نتايج مطالعه حاضر نشان داد که استرس هاي فيزيکي محيط کاري نيز مي توانند باعث تغييرات فيزيولوژيکي در بدن انسان شوند. بنابراين تغييرات سطح هورموني و پيامدهاي آن در محيط هاي کاري گرم بايد در مبحث بهداشت شغلي مد نظر قرار گيرد.