مقالات بهداشت و ایمنی کار

مقدمه: ارتعاش تمام بدن زماني اتفاق مي افتد که انسان روي سطحي که در حال لرزش است قرار مي گيرد و ارتعاش بر قسمتي از بدن که از محل تماس دور است اثر مي گذارد. تا به امروز اثرات بهداشتي متعددي ازجمله کمردرد، درد عصب سياتيک، عوارض گوارشي، مشکلات دستگاه تناسلي و آسيب شنوايي در ارتباط با ارتعاش تمام بدن گزارش شده است. در اين مطالعه حدود 2000 دقيقه اندازه گيري ارتعاش بر روي 23 قطار در 4 خط فعال مترو تهران جهت تعيين ميزان مواجهه با ارتعاش تمام بدن راهبران قطارها انجام شد.
روش کار: براي اندازه گيري ارتعاش تمام بدن، از دستگاه ارتعاش سنج و آناليزور SVAN 958 ساخت کمپاني Svantek استفاده شد و بر طبق استاندارد ISO 2631-1 ميزان شتاب r.m.s وزني - فرکانسي براي هر محور، ترکيب محورها، فاکتور قله، VDV و نسبت هاي مطرح در استاندارد جهت تعيين نوع معيار ارزيابي، اندازه گيري و محاسبه شدند.
يافته ها: نتايج نشان داد که مواجهه همه راهبران با ارتعاش طبق روش پايه از حد پايين ناحيه احتياط راهنماي بهداشتي (<m/s² 0.45)، کمتر و طبق روش ارزيابي با استفاده از مقدار دوز ارتعاشي، VDV، تعداد 12 نمونه بالاتر از حد پايين ناحيه احتياط راهنماي بهداشتي (<8.5 m/s^1.75)، و فقط 11 مورد در محدوده پايين تر از مقدار مذکور قرار گرفتند.
نتيجه گيري: بررسي نتايج به دست آمده با استفاده از روش هاي پايه و مقدار دوز ارتعاشي، ميزان مواجهه متفاوتي را در دو روش بيان مي کند که در روش VDV ميزان ريسک پيش بيني شده بسيار بيشتر از روش پايه ارزيابي ارتعاش است که اين موضوع مي تواند مدعايي بر اين واقعيت باشد که برخي از شاخص هاي ارايه شده، بيانگر محدوده اي ايمن در ارزيابي ارتعاش انساني نيستند.