صبر در اشعار پارسی

صبر   بسيار    به     بايد    پدر    پير    فلك را         تا دگر مادر گيتي چو تو فرزند بزايد

از   آه    دردناكي    سازم    خبر    دلت     را         روزي كه كوه صبرم بر باد رفته باشد

به موئي بسته   صبرم   نغمه تار است پنداري         دلم از هيچ مي‌رنجد دل يار است پنداري

ملك قمي