پروانه در اشعار پارسی

شعارحسن تمكين، شيوة عشق است بي‌تابي         به پايان تا رسد يك شمع، صد پروانه مي‌سوزد

سوخت پروانه گر از شمع، به ما روشن كرد             كه رخ افروختگان دوست گدا زند همه

حسني كه كامل افتاد، ايجاد مي‌كند عشق             هر قطره رنگ اين شمع ،پروانه‌ی دگر شد

صائب تبریزی