پروانه در اشعار پارسی

نمي‌دانم كه از ذوق كدامين داغ او سوزم            به آن پروانه مي‌مانم كه افتد درچراغداني

بال   پروانه   اگر   پاس  ادب را  مي‌داشت          شمع  پيراهن  فانوس چرا مي‌ پوشيد

ز آن شعله‌ها كه از   دل پروانه  سركشيد            روشن نشد كه شمع دراين انجمن كجاست

صائب تبریزی