گُل در اشعار پارسی

باغبانا: گــــــــره خشم  بر  ابرو مفكـــــــــــن         خندة     مهر     بياموز   ز    خنديدن  گل

بر تن  دريد  گل  سحر  از  شوق پيــرهـــــــن         از   بلبلان  شنيد   مگر   گفتگوي     تو ؟

وفائي  نيست در گل ها بنال اي بلبل مسكين       كز اين گلا پس ازماهم فراوان رويد از گل ها

 شهريار