شروط صحیح در وصیت
دوشنبه 25 اسفند 1393 9:34 AM
كسی كه نشانه‌های مرگ را در خود می‌بیند اگر خمس و زكات و مظالم بدهكار است باید فوراً بدهد و اگر نمی‌تواند بدهد چنانچه از خودش مال دارد یا احتمال می‌دهد كسی آنها را ادا نماید باید وصیت كند و همچنین است اگر حج بر او واجب باشد یا نماز و روزه قضا داشته باشد واجب است وصیت نماید. (توضیح المسائل امام (ره), ص2701 ـ 2702)
وصیت در حال حیات قابل تغییر است. قوانین اسلام شخص وصیت كننده را محدود به آنچه قبلا وصیت كرده نمىكند، بلكه به او اجازه مى‌دهد مادام كه زنده است در مقدار و چگونگى وصیت و شخص وصى تجدید نظر كند، چرا كه با گذشت زمان ممكن است مصالح و نظرات او در این زمینه دگرگون شود.
ذكر این نكته نیز لازم به نظر مىرسد كه انسان باید وصیت خود را وسیلهاى براى جبران و ترمیم كوتاهی هاى گذشته قرار دهد، حتى اگر كسانى از بستگان نسبت به او بىمهرى داشتند از طریق وصیت، به آنها محبت كند، در روایات مىخوانیم پیشوایان اسلام مخصوصا نسبت براى خویشاوندانى كه از در بىمهرى با آنها در مىآمدند وصیت مىكردند و مبلغى را براى آنها در نظر مىگرفتند، تا رشته گسسته محبت را دوباره برقرار سازند، بردگان خود را آزاد مىكردند یا وصیت به آزادى آنها مىنمودند.
گرچه وصیت ذاتا از مستحبات مۆكد است، ولى گاه شكل وجوب پیدا مىكند، مثل اینكه انسان در پرداخت حقوق واجب الهى كوتاهى كرده باشد، و یا اماناتى از مردم نزد او است كه در صورت عدم وصیت احتمال مى‌دهد حق آنان از بین برود، و از آن مهم تر اینكه گاه موقعیت شخص در جامعه چنان است كه اگر او وصیت نكند ممكن است لطمه شدید و ضربه جبران ناپذیر بر نظام سالم اجتماعى یا دینى وارد گردد، در تمام این صورت ها وصیت كردن واجب مىشود.
در ادامه این نوشتار به طرح چند پرسش و پاسخ در این زمینه می پردازیم:
1. وصیّت آن است كه انسان سفارش كند بعد از مرگش براى او كارهایى انجام دهند، یا بگوید بعد از مرگش چیزى از مال او ملك كسى باشد، یا براى اولاد خود و كسانى كه اختیار آنان با اوست؛ قیّم و سرپرست معیّن كند.
شخص وصیت کننده را «موصی» و كسى را كه به او وصیّت مى‌كنند «وَصىّ» مى‌گویند.
2. شرایط موصی: باید عاقل و بالغ (ولى بچه ده ساله‌اى كه خوب و بد را تمیز مى‌دهد، اگر براى كار خوبى، مثل ساختن مسجد و آب انبار و پل، وصیت كند صحیح مى‌باشد.) بوده و از روى اختیار وصیت كند. همچنین باید، سفیه نبوده و حاكم شرع هم او را از تصرف در اموالش جلوگیرى نكرده باشد.
3. شرایط وصىّ: وصى باید مسلمان، بالغ، عاقل و مورد اطمینان باشد. (امام خمینى، سید روح اللّٰه، توضیح المسائل، ص 573 – 575، اول)
4. شرایط وصیت: وصیت دارای شرط خاصی نمی‌باشد، بلکه وصیت کننده میتواند به هر امر مشروعی وصیت کند. البته در امور مالی، فقط نسبت به یک سوم از اموالش میتواند وصیت داشته باشد، و وصیت او در بیش از یک سوم، نافذ نیست.
جواب: كسی كه نشانه‌های مرگ را در خود می‌بیند اگر خمس و زكات و مظالم بدهكار است باید فوراً بدهد و اگر نمی‌تواند بدهد چنانچه از خودش مال دارد یا احتمال می‌دهد كسی آنها را ادا نماید باید وصیت كند و همچنین است اگر حج بر او واجب باشد یا نماز و روزه قضا داشته باشد واجب است وصیت نماید. (توضیح المسائل امام (ره), ص2701 ـ 2702)
جواب: اگر انسان از وصیت خود برگردد مثلاً بگوید ثلث مالش را به كسی بدهند بعد بگوید به او ندهند وصیت باطل می‌شود و اگر وصیت خود را تغییر دهد مثل آنكه قیّمی برای بچه‌های خود معین كند بعد دیگری را به جای او قیم نماید، وصیت اولش باطل می‌شود و باید به وصیت دوم او عمل نمایند. (توضیح المسائل حضرت امام (ره), ص2706)
جواب: آنچه را كه در حال زندگی بخشیده از اصل مال است و احتیاج به اذن ورثه ندارد و چیزی را كه وصیت كرده اگر زیادتر از ثلث باشد زیادی آن محتاج به اذن ورثه است. (توضیح المسائل حضرت امام (ره), ص2709)
جواب: كسی كه انسان وصیت می‌كند كه چیزی به او بدهند باید وجود داشته باشد پس اگر وصیت كند به بچه‌ای كه ممكن است فلان زن حامله شود چیزی بدهند باطل است ولی اگر وصیت كند به بچه‌ای كه در شكم مادر است چیزی بدهند اگر چه هنوز روح نداشته باشد وصیت صحیح است پس اگر زنده به دنیا آمد باید آن چه را كه وصیت كرده به او بدهند و اگر مرده به دنیا آمد وصیت باطل می‌شود و آنچه را كه برای او وصیت كرده ورثه میان خودشان قسمت می‌كنند. (توضیح المسائل حضرت امام (ره), ص2712)
ج: در صورتى که مورد عمل به وصیّت ها منتفى شود، ارثِ ورثه آنان مىشود و احوط آن است که با اذن ورثه در راه هاى خیر مصرف شود.
ج: اگر احراز شود که مقصود موصى از مهاجرین جنگى کسانى هستند که در حال حاضر در آن شهر زندگى مىکنند در این صورت چون فعلاً مهاجرى نیست مال، به ورثه مىرسد و در غیر این صورت، باید پول به مهاجرین جنگى که در آن شهر زندگى مىکردهاند داده شود، اگر چه فعلاً کوچ کرده باشند.
ج: وصیت به مال براى مصرف کردن در مراسم عزادارى و سوگوارى موصى اشکال ندارد و شرعاً حد خاصى هم ندارد، ولى وصیت میّت فقط نسبت به ثلث مجموع ترکه نافذ است و در زائد بر ثلث متوقف بر اذن و اجازه ورثه است.
