غزل شمارهٔ ۳۳۷. چرا نه در پی عزم دیار خود باشم

تعبیر :

از دست غریبی و بی کسی گله و شکایت نداشته باش این این تصمیمی است که خودت گرفته ای. ماهی را هر وقت از آب بگیری تازه است از راهی که رفته ای برگرد. حادثه ای در پیش است که شما را از بی سامانی نجات می دهد. راه راست را پیشه ی خود کن. خداوند باز هم به تو لطف کرده است.