حشر مجرمين در قیامت

حشر مجرمين

مجرمان و گنه‌كاران با بدترين وضع محشور مي‌شوند به طوري كه هر بيننده‌اي را منقلب و ناراحت مي‌كند. قرآن كريم حشر آنان را از اينگونه توصيف مي‌كند:

(يُعْرَفُ الْمُجْرِمُونَ بِسِيمَاهُمْ فَيُؤْخَذُ بِالنَّوَاصِي وَالْأَقْدَامِ)[1]

«مجرمان از چهره‌هايشان شناخته مي‌شوند؛ و آنگاه آنها را از موي پيش سر و پاهايشان مي گيرند (و به دوزخ مي‌افكنند)».

گرفتن مجرمان با موي پيش‌سر، و پاها، ممكن است به معني حقيقي آن باشد كه مأموران عذاب اين دو را مي‌گيرند و آنها را از زمين برداشته با نهايت ذلت به دوزخ مي‌افكنند، و يا كنايه از حالت ضعف و ناتواني آنها در چنگال مأموران عذاب الهي است كه اين گروه را با تمام خواري به دوزخ مي‌برند و چه صحنه دردناك و وحشتناكي است آن صحنه؟[2]

و در جاي ديگري آمده است:

(وَتَرَى الْمُجْرِمِينَ يَوْمَئِذٍ مُّقَرَّنِينَ فِي الأَصْفَادِ سَرَابِيلُهُم مِّن قَطِرَانٍ وَتَغْشَى وُجُوهَهُمُ النَّارُ)[3]

«و در آن روز مجرمان را با هم درغل و زنجير مي‌بيني؛ (كه دستها و گردنهايشان را به هم بسته است، لباسهايشان از قطران [ماده چسبنده بدبوي قابل اشتعال] است و صورتهايشان را آتش مي‌پوشاند».

مجرمان را در آن روز با غل و زنجير در يك سلسله طولاني بهم مي‌بندند و به اين صورت در عرصه محشر ظاهر مي‌شوند، اين غل و زنجير، تجسمي است از پيوند عملي و فكري اين گنه كاران در اين جهان كه دست به دست هم دادند و به كمك هم مي‌شتافتند و در طريق ظلم و فساد با يكديگر رابطه و پيوند و همكاري داشتند و اين ارتباط در آنجا به صورت زنجيرهائي مجسم مي‌شود كه آنان را به يكديگر مرتبط مي‌سازد[4]. و اگر مي‌بينيم در آيه فوق مي‌گويد: شعله‌هاي آتش صورت آنها را مي‌پوشاند به دليل اين است كه وقتي لباس قطران شعله‌ور شد نه تنها اندام بلكه صورتشان هم كه به قطران آلوده نيست، در ميان شعله‌هاي آتش مي‌سوزد[5].