کاخ رویا های من نابود شد
خرمن امال قلبم دود شد
سایه ی دستی رسید و ماه من
در خسوف ظلم قیر اندود شد
پنجه ی بغضی گلویم را فشرد
راه فریاد گلو مسدود شد
بعد از ان روزی که مادر را زدند
روضه خوانی حرفه ی داوود شد
مادرم نگذاشت من کاری کنم
فاتح جنگ فدک نمرود شد
بخت با او بود بابایم نبود
طالع نحسش عجب مسعود شد
پستی اش بر اهل دنیا تا ابد
باهمین بی حرمتی مشهور شد
هرکسی در ازمون اخرت
شد مرید مکتبش مردود شد
فطرت هر کس که شد فرمانبرش
تیره و مخدوش و شرک الود شد
برگرفته از کتاب مرثیه به وقت ملکوت وحید قاسمی
