مجموعه اشعار شهادت حضرت زهرا سلام الله علیها

اثر برگزیده در جشنواره شعر لبیک

ضجه‌های ناموزون

سوگ‌نامه‌ی عشق است ناله‌ی بلند رود

چادر سپید ماه؛ سینه‌ی سیاه دود

روح خاکیِ شبنم؛ نیلی رُخ طوبی

کوچه‌های مرد افگن؛ شانه‌های دردآلود

پیش چشم یار خود گل به خاک می‌افتد

می‌خورد زمین آری! پیش چشم یار خود

کوه؛ مثل خود سنگین، آب می‌دهد هردم

نخل صبر از آتش، تا زمانه‌ی موعود

بغض کرده است اینک، بغض بی‌صدا یعنی

استخوان فرورفته‌ست در گلوگه داود

خار چشم را گریه راه تَفره‌رفتن نیست

پایِ در گرو یعنی پیش یار شرم‌اندود

در چنین سکوت داغ، از ورای گیر و دار

ناگهان شبی در ابر؛ ماه می‌شود مفقود

بعد ازان به رسم درد، تا هنوز گنجشکان

می کنند پیش از شام، ناله‌های ناخُشنود

بعد ازان تمام روز، شعله می‌زند پرپر

تا سواحل بودن، تا نشانه‌ی پدرود

حرف می زند با ما، ضجّه های ناموزون

زخم‌های نورانی، مادری که می فرمود:

کوه تا ابد کوه است، گُل همیشه می ماند

چادر سپید ماه، ناله‌ی بلند رود

سید نورالله تهماسبی خراسانی (از افغانستان)