پاسخ به:مبحث هشتاد و هفتم طرح صالحین: «حریم خصوصی»
یک شنبه 26 بهمن 1393 8:01 AM
با وجود تعاریف گوناگونی که در این زمینه، توسط افراد و مؤسسات گوناگون ارائه شده؛ اما هنوز تعریف واحدی به‌دست نیامده است. برای مثال کمیته‌ی انگلیسی کالکات، حریم خصوصی را حق افراد برای حمایت شدن در مقابل وارد شدن به امور زندگی افراد و خانواده‌های‌شان، با ابزار مستقیم فیزیکی یا به‌وسیله‌ی نشر اطلاعات می‌داند.
همچنین در سال 1990 یکی از قضات دادگاه عالی ایالات متحده‌ی امریکا، به نام لوئیس براندیس، این حق را این‌گونه تعریف کرد: «حق افراد برای تنها بودن».
نکته‌ای که در این‌گونه تعریف‌ها به چشم می‌خورد، آن است که افراد بشر دارای نوعی حق هستند و آن حق خلوت و داشتن روابط خصوصی است. پذیرش و شناخت حریم خصوصی به‌عنوان یک حق، ریشه در تاریخ دارد. در انجیل، قوانین یهود و سوگند بقراط، از این حق سخن به میان آمده است. در سال 1361 میلادی یک قاضی انگلیسی حکم دستگیری کسانی را صادر کرد که دزدانه به خانه‌ی افراد سرک می‌کشیدند.
در سال 1765 میلادی، لرد کامدن انگلیسی، قانونی را وضع کرد که بر اساس آن برای مصادره‌ی یادداشت و مکتوبات افراد داشتن مجوز الزامی شد.
در سال 1858 قانونی وضع شد که انتشار مسائل خصوصی را ممنوع کرد.
در سال 1889 در نروژ انتشار اطلاعات مربوط به افراد و امور خصوصی آن‌ها ممنوع اعلام شد.
در ادیان مختلف نیز می‌توان محترم شمردن حریم خصوصی افراد را یافت.
دین اسلام از 1400 سال پیش برای شأن و منزلت انسانی ارزش قائل شده است و حریم خصوصی را به رسمیت شناخته است. این در حالی است که مدعیان حقوق بشر هنوز در اصل این حق به توافق نرسیده‌اند. اهمیت حریم خصوصی افراد در اسلام، چندان مهم است که می‌توان آیاتی از قرآن را با این مضمون یافت. برای مثال در آیات 27 و 28 سوره‌ی نور می‌خوانیم:
«ای اهل ایمان! هرگز به خانه‌هایی غیر از خانه‌ی خودتان وارد نشوید؛ مگر این‌که با ایشان انس بگیرید و بر اهل آن سلام کنید. این برای شما بهتر است. باشد که متذکر شوید.
اگر در خانه‌ای کسی نبود وارد نشوید تا این‌که به شما اجازه‌ی ورود داده شود و اگر به شما گفته شد بازگردید، برگردید که این برای شما پاکیزه‌تر است و خدا به آنچه انجام می‌دهید آگاه است».
همچنین در آیه‌ی 12 سوره‌ی حجرات آمده است:
«ای کسانی که ایمان آورده‌اید! از ظن و گمان در مورد یکدیگر بپرهیزید که بعضی از ظن‌ها گناه است و در کار یکدیگر تجسس و کنجکاوی نکنید».
در دو آیه‌ی اول، به وضوح برای حریم انسان احترام قائل شده است، که روشن‌ترین مصداق آن حریم، خانه‌ی افراد می‌باشد که کسی حق ورود به آن و کشف اسرار را بدون اجازه‌ی صاحب‌خانه ندارد.
در آیه‌ی آخر نیز کنجکاوی و تجسس در امور دیگران ممنوع شده است که می‌توان وارد شدن به حریم خصوصی افراد را از بارزترین مصادیق این تجسس دانست.
مدیر تالارهای ورزش
