پاسخ به:مبحث هشتاد و هفتم طرح صالحین: «حریم خصوصی»
شنبه 25 بهمن 1393 10:16 PM
امروز با پیشرفت انواع تکنولوژیها، حریم خصوصی افراد از محل زندگی و محیط های شخصی فراتر رفته و حریم خصوصی اطلاعاتی را نیز شامل می شود. اطلاعات شخصی که افراد در کامپیوتر ها و دستگاه های الکترونیکی خود دارند معمولاً بیش از موارد دیگر به حوزه ی خصوصی زندگی شان مربوط می شود. با وجود انواع سآیت ها، نرم افزارها و حتی سیستم عامل های جاسوسی، حریم خصوصی افراد روز به روز بیش تر رنگ می بازد و متأسفانه کمتر کسی به این وضعیت حساسیت نشان می دهد.
در تعریفی ساده از حریم خصوصی دو ویژگی برای آن بیان شده است. اول این که در حریم خصوصی افراد حق دارند شخصاً برای خود تصمیم بگیرند و حریم خصوصی چیزی متعلق به شخصیت انسان است و دیگران در این مورد حقی ندارند. دوم این که در حریم خصوصی اصل بر آن است که کسی حق مداخله ندارد و دخالت دیگران در آن حریم نیازمند مجوز است. باید توجه داشت که در این تعریف اصل مهم «تأثیر و تأثر حریم عمومی و خصوصی بر یکدیگر» نادیده گرفته شده است. البته شاید نتوان نقطه ی مقابل حریم خصوصی را «حریم» عمومی دانست. زیرا حریم دلالت بر محدوده و مرز مشخصی دارد؛ و حریم بودن با عمومی بودن این مفهوم در تضاد است. پس بهتر است آن را «حوزه ی عمومی» بنامیم.
عوامل وابسته به حریم خصوصی
حریم خصوصی مفهومی نیست که بتوان تعریف مشخصی از آن ارائه کرد زیرا در مواجهه با فرهنگ، فعل و فضاهای متفاوت حد و مرزهای مختلفی به خود می گیرد.
دین: حریم خصوصی هر فرد در ادیان مختلف متفاوت است. مثلاً در اسلام، انسان از بسیاری از اعمال نهی شده است که این ممنوعیت حتی در حریم خصوصی فرد نیز جاری میباشد.
فضا: یک مجموعه ی آپارتمانی را تصور کنید که چندین خانواده در آن زندگی می کنند. مسلماً رفتاری که افراد در واحد خود دارند را نمی توانند در محیط مجتمع هم داشته باشند و همچنین برخوردهایی که در مجتمع دارند، در کوچه و خیابان پسندیده نیست. این حریم تا حدودی نسبی است.
فعل: نوع فعل انجام شده یکی از معیارهای خصوصی بودن حریم است. مثلاً در همان مجتمع مسکونی افراد می توانند در منزل خود هر نوع پوششی داشته باشند اما بلند صحبت کردن و پخش موسیقی با صدای بلند تعرض به حریم خصوصی دیگر همسایه ها است.
فرهنگ: از جنبه ی فرهنگی هم تعاریف حریم خصوصی گسترده می شود. حریم خصوصی فرهنگ شرق با غرب تفاوتی به اندازه ی فاصله ی شرق و غرب و چه بسا بیش تر دارد!
پوشش حریم خصوصی یا...؟
بسیاری از تصمیم های ما به امور شخصی مان مربوط می شود. مثل انتخاب رشته ی تحصیلی، شغل یا نوع پوشش. تا وقتی که این امور شخصی در محیط خلأ انجام شود و روی فرد و جامعه تأثیری نگذارد می توان آن را حریم خصوصی هم نامید اما اگر باعث تعرض به آزادی، اختیار و حق انتخاب بقیه افراد جامعه شود از تعریف حریم خصوصی بیرون خواهد رفت.
مثلاً تا وقتی که پوشش افراد در محیطی خالی از افراد جامعه باشد، این پوشش بخشی از حریم خصوصی فرد محسوب می شود اما با وارد شدن به حوزه ی عمومی مردم و در معرض دید عموم قرار گرفتن، معادلات تازه ای به وجود میاید.
تبدیل شدن محیط جامعه به نمایشگاهی برای عرضه ی انواع زیبایی، به طور ناخودآگاه بر ذائقه ی زیبایی شناسی مردان تأثیر می گذارد به طوری که اثرات منفی آن هنگام تصمیم گیری برای ازدواج و برخورد با خانواده آشکار می شود.
در واقع اگر خوب بنگریم خصوصی دانستن پوشش در جامعه، خود تهدیدی برای حریم خصوصی خانواده ها و روابط بین اعضای خانواده است؛ پوشش بدون حد و مرز، اعلام جنگی پنهانی بر علیه جامعه است که قربانی اصلی آن نهاد خانواده خواهد بود.
منابع:
قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران.
مطهری، مرتضی، مسئله حجاب، انتشارات صدرا، چاپ شصت و چهارم، تیر 1384.
گاردنر، ویلیام، جنگ علیه خانواده، ترجمه: معصومه محمدی، دفتر مطالعات و تحقیقات زنان، چاپ اول، بهار 1386.
کلاین، آلن آر، عریان کردن فمینیسم، ترجمه: طاهره توکلی، دفتر نشر معارف، چاپ اول، 1387.
برگرفته از مجله دیدار آشنا-خرداد 1388 - شماره 104
در صورت تمایل پیام بدید
