اخبارطنز

معاون فرهنگی جهاد دانشگاهی گیلان گفت:جشنواره ملی پاتوق کاریکاتور صابر”گل‌آقا” اردیبهشت ۹۴ و در فومن برگزار می‌شود.

به گزارش شیرین طنز، به نقل از خبرگزاری تسنیم از فومن، علیرضا مزروعی در نشست رونمایی از طرح ملی پاتوق دانشجویی کاریکاتور گل‌آقا، اظهار داشت: جشنواره ملی پاتوق کاریکاتور صابر در فومن برگزار می‌شود.

وی افزود: شهرستان فومن خاستگاه شخصیت صاحبان سبک و ادب و علما است و گل‌آقا با روشی نوع در مطبوعات کشور نقد را با زبان طنز مطرح می‌کرد و یک الگو بود. معاون جهاد دانشگاهی گیلان گفت: فراخوان جشنواره گل‌آقا شامل موضوع حوزه محیط زیست و حوزه اجتماعی و این طرح‌ها از امروز در ۴۶ واحد دانشگاهی سطح کشور برای انعکاس آماده است.

مزروعی با اشاره به اینکه برای گفتمان‌سازی و نهادینه‌کردن طرح با مراکز تخصصی طنز و کاریکاتور ارتباط برقرار کردیم، گفت: با هماهنگی با مدیران و روحانیون و مدیران فرهنگی سعی خواهیم کرد تا اختتامیه این طر ح نیز در خاستگاه این شخصیت در فومن باشد. وی گفت: طنز پردازان سراسر کشور می‌توانند برای شرکت در این کنگره آثارشان را به دبیر خانه کنگره در معاونت فرهنگی جهاددانشگاهی واحد استان گیلان ارسال کنند.

کیومرث صابری فومنی (گل‌آقا) ادیب و طنزپرداز معاصر، هفتم شهریور ۱۳۲۰، زمان حضور ارتش متفقین جنگ دوم جهانی در ایران، در صومعه‌سرا ـ یکی از شهرهای استان گیلان در شمال ایران به دنیا آمد. پدرش که کارمند دون‌پایه وزارت دارایی و اصلاً اهل رشت بود، در سال ۱۳۱۷ به اداره دارایی صومعه‌سرا منتقل شد. در سال ۱۳۲۱ به اداره دارایی فومن انتقال یافت و چند ماه بعد در همان شهر درگذشت.

خانواده او بسیار فقیر بودند. مادر صابری فرزند یک روحانی از سادات ترک و مورد احترام مردم بود اما این احترام که سادات عمدتاً از آن برخوردار بودند، جنبه معنوی داشت و آنها همچنان در فقر و ناداری به سرمی‌بردند. مادر صابری که از معدود زنان باسواد شهر بود، در مکتبخانه قرآن تدریس می‌کرد و اینکه تنها ممر معاش خانواده پس از مرگ پدر بود، تکافوی زندگیشان را نمی‌داد. پس، برادرش که در آن زمان ۱۵ ساله بود، تحصیل را رها کرد تا با کار خود، به معیشت خانواده کمک کند.

صابری تحصیلات دبستانی خود را در شهر فومن گذراند. برادر بزرگ او که چهارده سال از او بزرگتر بود، به سختی می‌توانست مخارج خانواده را تأمین کند، به همین دلیل ادامه تحصیل برای صابری دشوار شد. او پس از پایان تحصیلات ابتدایی، به شاگردی در یک مغازه خیاطی پرداخت ولی در اواخر مهرماه همان سال، به اصرارِ مادر و دوستانش، تحصیل در دبیرستان را آغاز کرد، به دلیل فقرِ مادی، بعد از اتمام دوره اول دبیرستان (۹ سال تحصیل)، مجدداً به مغازه خیاطی رفت و آن‌طور که خودش می‌گفت، پیشرفتهایی هم در این رشته داشت.

ناگفته نماند که او در طول تحصیلات ابتدایی و متوسطه در مغازه برادرش که تعمیرکار دوچرخه بود، شاگردی می‌کرد. در شانزده سالگی (۱۳۲۶) در امتحان ورودی دانشسرای کشاورزی ساری که از شهرستان فومن فقط یک نفر را می‌پذیرفت، قبول شد. دو سال در آنجا ـ که شبانه‌روزی هم بود تحصیل کرد و پس از قبولی در امتحانات، در سن هجده سالگی (۱۳۳۸) به عنوان معلم یک دبستان روستایی، به «کَسما» از توابع صومعه‌سرا رفت و یک سال در آنجا معلم بود.

سال بعد از آن (۱۳۳۹) به دهی به نام «کوچه چال» از توابع «ماکلوان» در نزدیکی فومن منتقل شد. او مدت یک سال، مدرسه چهار کلاسه آنجا را به تنهایی اداره می‌کرد. در بیست سالگی (۱۳۴۰) در رشته ادبی، به طور متفرقه امتحان داد و دیپلم گرفت. همان سال، در کنکور رشته سیاسی دانشکده حقوق دانشگاه تهران پذیرفته شد و همزمان با تدریس در دبستان و دبیرستان، به تحصیل پرداخت.

او جز چند ماهی در سال اول تحصیل که با دستگیری او در تظاهرات سیاسی دانشگاه تهران مقارن بود، در کلاس درس حاضر نشد و فقط موقع امتحانات به دانشگاه می‌رفت. با این حال پس از چهار سال (۱۳۴۴) توانست لیسانس حقوق سیاسی خود را از دانشکده مذکور، دریافت دارد و این در شرایطی بود که در سال ۱۳۴۱ پس از یک دوره برکناری از کار معلمی، مجدداً و پس از محاکمه اداری، به کار معلمی برگشت و در دبستانی در شهرستان فومن به تدریس پرداخت. او هر ماه یک بار به مدت دو روز به دانشکده می‌آمد تا جزوه‌های درسی را از دانشجویان دیگر بگیرد و از روی آن نسخه بردارد.