شعرطنزشکرخند

یکنفر چشمش بدنبال زبان بره بود
بود چشم من ولی دنبال ران گوسفند

گوسفندی سخت حیران گشت قربانی به قطب
کارد دید و ریخت فک وا شد دهان گوسفند

در زمستان برف باراند به تابستان عرق
وقت نشناس است بی شک آسمان گوسفند

در میان رتبه و کاپ و مدال رنگ رنگ
زود باید داد بعضی را نشان گوسفند (فریبا زمانی)