ظاهر شدن على (ع) در کنار خورشيد در عهد سفیانی :

« اِنْ نَشَأْ نُنَزِّلْ عَلَيْهِمْ مِنَ السَّماءِ ايَةً فَظَلَّتْ اَعْناقُهُمْ لَها خاضِعينَ » ،

اگر ما اراده كنيم ، از آسمان بر آنان آيه اى نازل مى كنيم كه گردنهايشان در برابر آن خاضع گردد  .

ابوبصير مى گويد از محضر امام باقر عليه السلام معناى اين آيـــه را پرسيدم ، فرمود : منظور از نشـــــــانه « على بن ابى طالب عليه السلام » است كه يك

ساعت در كنار خورشيد ظاهر مى شود و خورشيد بالاى سر مردم مى ايستد تا همگان او را ببينند و دقيقاً با حسب و نسبش بشناسند. در آن هنگام گردن

بنى اميّه در برابر على عليه السلام خاضع مى شود . سپس فرمود : در آنروز بنى اميّه آنقدر خوار مى شوند كه اگر يكى از آنها در زير درختى پنهان شــود،

آن درخت بانگ مى زند كه اينجا يك نفر اموى است ، او را بكشيد .

در حديث ديگر امام باقر عليه السلام در تفسير اين آيه فرمود : آرى ، خداوند اين نشـــانه را براى آنها آشكار مى كند . ابوبصير پرسيد: براى چه كســـــانى ؟

فرمود: براى بنى اميّه  . ابوبصير پرسيد: منظور از نشانه در آيه چيست ؟ فرمود : ايستادن خورشيد از ظهر تا عصر در وسط آسمان و ظاهــــر شدن صورت و

سينه مردى در قرص خورشيد كه حسب و نسب او براى همه مردم روشن است و آن در عهد سفيانى واقع مى شود كه هلاكت سپاه سفيانى در آن موقع

فرا مى رسد .