این والاترین قهرمانی ها نیست که رهاست از هر معیاری حتی از تائید بهترین و خرمندترین

آدمیان ؟ آن قهرمانی که تنها پدر ما را مکشوف باشد که در خفا می بیند ؟ زندگانی خدا

گونه ای که زیست کرده اند و هیچ کس را توان درک آن نبوده است چندین هزار قهرمان

وجود تواند داشت هم اکنون که از آنها هیچ نخواهیم دانست با این همه اما هستند و پنهانی

بذر می پاشند و ما گلهایش را می چینیم و میوه هایش می خوریم و نمی دانیم که در

گذرگاه ها ، همه روزه از کنار او که بذر این همه افشانده است می گذریم و گونه ایی

قهرمانی است این . بیش از همه شایع است و کمتر از همه ماندگار به خاطر آدمی - نام

آن قهرمان مادر است ، قهرمانی همه مادران . آه ... به این حقیقت گسترده آنگاه که

می اندیشم برای انسانیت فلاکت زده دل به امید می بندم ، و این دنیای تاریک در چشمم

روشن می نماید - و این جهان بیمار ، سلامت بروز می کند باز - زیرا که به قاموس آن هر

چه فراوان نباشد مادران فراوانند .