و نترسیم از مرگ

مرگ پایان کبوتر نیست

مرگ وارونه ی یک زنجیر نیست

مرگ در ذهن اقاقی جاریست

مرگ در اب و هوای خوش نشیمن دارد

مرگ در ذات شب دهکده از صبح سخن می گوید

مرگ با خوشه ی انگور می اید به دهان

مرگ در حنجره ی سرخ گلو می خواند

مرگ مسئول قشنگی پر شارک است

مرگ گاهی ریحان میچیند

گاه در سایه نشسته است وبه ما می نگرد

وهمه می دانیم

ریه های لذت پر اکسیژن مرگ است...!

                                                                                  سهراب  سپهری