فضائل پنج تن علیهم السلام در صحاح سته اهل سنت

باب سوم

وجوب نبوت رسول خدا صلّى اللّه عليه و آله از روزگارى بود كه حضرت آدم عليه السّلام در ميان روح و جسد قرار داشت‏


به سند خود، از «ابو هريره» روايت كرده است، روزى كه گروهى از اصحاب، در محضر رسول خدا صلّى اللّه عليه و آله شرفياب بودند، پرسيدند: وجوب و گزينش مقام نبوت براى شما، از چه هنگامى بوده است؟ در پاسخ فرمود: از آن هنگام كه حضرت آدم عليه السّلام در ميان روح و جسد بود. 1


به سند خود، از «عرباض بن ساريه سلمى» روايت كرده است كه از رسول خدا صلّى اللّه عليه و آله شنيدم می فرمود: به راستى كهدر آغاز كتاب تكوين، در پيشگاه خداى تعالى به عنوان خاتم پيغمبران نام برده شده‏ ام. و اين موقعيت از آن هنگام نصيب من شد كه آدم عليه السّلام در طينت آفرينش قرار گرفته بود. 2



[حلية الاولياء 7/ 122] به سند خود، از «ميسرة الفجر» روايت كرده است كه از مقام نبوى صلّى اللّه عليه و آله، پرسيدم: از چه هنگامى نام شما در پرونده رسالت نگاشته شده بود؟ حاضران از شنيدن اين گفتار، ناراحت شده و او را از ابراز چنين‏ سؤالى،سرزنش كردند و امر به سكوتش نمودند.
رسول خدا صلّى اللّه عليه و آله خطاب به آنان، فرمود: او را از سؤالى كه كرده است، ملامت نكنيد و بگذاريد تا پاسخ او را اظهار نمايم. آنگاه پيغمبر اكرم صلّى اللّه عليه و آله فرمود: نبوت من، از آن هنگامى است كه حضرت آدم عليه السّلام در ميان روح و جسد بود.



[تاريخ بغداد 3/ 70] به سند خود، از «ابو هريره» روايت كرده است كه از پيغمبر اكرم صلّى اللّه عليه و آله سؤال شد: از چه هنگامى حكم نبوت شما به امر الهى صادر شده است؟ فرمود: از هنگامى كه خداى تعالى طينت حضرت آدم عليه السّلام را به دست تواناى خود سرشت و روح خويش را در او دميد.