حکم شرعی استفاده از شبکه های اجتماعی

 

احکام دینی ,حکم شرعی استفاده از شبکه های اجتماعی ،مسئله ای که این روز ها خیلی سر زبان هاست مسئله استفاده از شبکه های اجتماعی به خصوص شبکه های اجتماعی موبایلی است.
نظر برخی از مراجع تقلید در مورد استفاده از این سایت ها در ادامه آمده است.
 
نظر آیات عظام:
 
مقام معظم رهبری: به‌طور کلی اگر مستلزم مفسده (مانند ترویج فساد، نشر اکاذیب و مطالب باطل) بوده و یا خوف ارتکاب گناه باشد و یا موجب تقویت دشمنان اسلام و مسلمین شود، جایز نیست و الا مانعى ندارد. (این استفتاء برای سوالی در مورد فیسبوک است ولی بطور کلی برای همه شبکه های اجتماعی است.)
 
مکارم شیرازی: چنانچه این موارد برخلاف قوانین و مقررات باشد و مفسده داشته باشد جایز نیست. البته جرم بودن استفاده از فیلترشکن خود محل سوال است و نظر مخالفی هم در مورد آن وجود دارد که بیان می‌کند در فهرست عناوین مجرمانه انتشار فیلترشکن‌ها و آموزش روش‌های عبور از سامانه‌های فیلترینگ جرم است و نه استفاده از فیلترشکن.
 
صافی گلپایگانی: به طور كلی استفاده از فضاهای مجازی برای جهات مشروع و صحیح كه موجب فساد عقیده و اخلاق نشود بلكه بتوان از آن در جهت تبلیغ و ترویج معارف دینی استفاده كرد ‌مانعی ندارد، بلكه مطلوب است، اما رفتن در سایت‌هایی كه باعث سست‌شدن عقیده و فساد اخلاق و یا ترویج باطل باشد، حرام است. مؤمنین باید در چنین فضاهایی كه افراد با اهداف متعددی فعالیت می‌كنند و اندیشه‌های گمراه‌كننده خود را تبلیغ و ترویج می‌نمایند، با همین وسائل و همین فضا، به شبهات آن‌ها پاسخ دهند و احكام اسلام و معارف اهل بیت علیهم‌ السلام را به همگان، ابلاغ كنند و در این خصوص از علماء ‌اعلام و اهل تخصص در كلام كمك بگیرند.
 
صادق روحانی: عضویت در این قبیل سایتها و شبکه های اجتماعی اگر موجب اعمال خلاف شرع و دین نگردد، بلامانع است.
 
همچنین استفتایی از آیت الله سیستانی منتشر شده که فقط در مورد مسائلی در استفاده از این سایت ها است: ارتباط زن و مرد نامحرم از راه ارسال ﭘیام‌های نوشتاری و یا ﮔفتاری جایز نیست مگر به همان مقدار که به طور مستقیم جایز است. و شایسته نیست زن طوری رفتار کند که شک و شبهه شوهر را برانگیزد و همچنین است حکم فرزندان نسبت به پدر و مادر، بلکه در بعضی از موارد این کار حرام است، مانند این که رفتار زن به طوری شبهه انگیز باشد که از نظر عقلا با رعایت حقوق شوهر، منافات داشته باشد یا رفتار فرزند موجب اذیت پدر و یا مادر از جهت شفقت و دلسوزی برای فرزند باشد.

بنابر این زن و فرزند باید شوهر و پدر را در انجام این وظیفه کمک کنند و اگر نکنند بر آنها است که به وظیفه امر به معروف و نهی از منکر طبق ضوابط آن عمل نمایند.