مبحث 82 طرح صالحین: "اقتصاد مقاومتی؛ چرا و چگونه؟"

 استقلال اقتصادی به این معناست که به هر میزان شما به ارتباط با سایر کشورها نیاز دارید، سایر کشورها نیز به ارتباط با شما احساس نیاز کنند. به عنوان مثال، از کشوری مانند مصر که به طور تاریخی و از زمان رژیم گذشته تا کنون، برای اداره‌ی اقتصاد خود وابسته به دریافت سالیانه میلیاردها دلار کمک بلاعوض از کشورهای غربی است، نمی‌توان انتظار اتخاذ مواضع سیاسی مستقل را در مسائل منطقه‌ای و بین‌المللی داشت.
در مورد کشور خودمان در شرایط تحریم فعلی نیز باید پرسید آیا به میزانی که اقتصاد ایران برای اداره‌ی خود به درآمد حاصل از فروش نفت نیاز دارد،‌ اقتصاد جهانی هم به خرید نفت از ایران نیازمند است؟ استثنا شدن برخی از کشورها از تحریم نفتی ایران، می‌تواند نشانه‌ی این نکته باشد که تا حدودی و حداقل تا زمان معینی، اقتصاد جهان نمی‌تواند بدون نفت ایران اداره شود. باید دید که با گذشت زمان و به میزان تلاشی که از سوی کشورهای غربی برای کاهش وابستگی به نفت ایران صورت می‌گیرد، کشور ما نیز می‌تواند در جهت کاهش وابستگی خود به درآمدهای نفتی گام بردارد؟ در این صورت می‌توان گفت که سطح استقلال اقتصادی ایران نسبت به گذشته کاهش پیدا نکرده است
تا به اینجا، سعی کردیم تعریفی از اقتصاد مقاومتی ارائه کنیم و 2 ویژگی برجسته‌ی «پیشرفت» و «استقلال» را برای آن برشمریم؛ اما، در عرصه‌ی سیاست‌گذاری اقتصادی، چگونه می‌توان یک سیاست اقتصادی را از منظر میزان مقاومتی بودن مورد سنجش و ارزیابی قرار داد؟ چه سیاست‌هایی می‌توانند اقتصاد کشور را مستحکم‌تر نموده و درجه‌ی آسیب‌پذیری آن از حملات و فشارهای بیرونی را کاهش دهند؟ پاسخ به این سؤال‌ها نیازمند مجال و تأمل بیشتری است.
در این فرصت، سعی می‌کنیم یکی دو سیاست اقتصادی را از این منظر مورد ارزیابی قرار دهیم. به عنوان مثال، سیاست‌ اصلاح قیمت‌ حامل‌های انرژی، به ویژه در مورد بنزین، تصمیمی در راستای تحقق اقتصاد مقاومتی محسوب می‌شود زیرا باعث کاهش و یا قطع وابستگی کشور به واردات بنزین که کالایی راهبردی به حساب می‌آید گردید و راه اعمال فشار قدرت‌های جهانی بر اقتصاد ایران از این طریق، مسدود گردید.
مثال دیگر از یک سیاست اقتصادی هم‌سو با اقتصاد مقاومتی، توسعه‌ی روابط اقتصادی و تجاری با کشورهای همسایه و استفاده از این ظرفیت به عنوان واسطه‌ای برای برقراری مراوده‌های تجاری غیر مستقیم با سایر کشورهای جهان است. به علت آسیب‌پذیری اندک روابط اقتصادی با کشورهای همسایه از تحریم‌های بین‌المللی، چنین سیاستی می‌تواند میزان اثرگذاری تحریم‌ها را کاهش داده و بر قدرت مقاومت اقتصاد ملی بیفزاید.