پاسخ به:مبحث هشتاد و یکم طرح صالحین: «میلاد با سعادت پیامبر رحمت حضرت محمد مصطفی(ص) و امام جعفر صاد
دوشنبه 15 دی 1393 12:21 AM
بنام خدا
چهل حدیث از پیامبر اسلام حضرت محمد مصطفی (ص):قسمت سوم
من مات على حب آل محمد مات شهيدا.
الا و مـن مـات علـى حب آل محمـد مـات مغفـورا له.
الا و من مات على حب آل محمد مات تائبا.
الا و مـن مـات علـى حب آل محمـد مـات مـومنـا مستكمل الايمان.
الا ومن مات على بغض آل محمد جاء يوم القيمه مكتـوب بيـن عينيه مايـوس من رحمه الله.
الا و مـن مـات علـى بغض آل محمـد لم يشـم رائحه الجنه.(22)
كســى كه بـا دوستـى آل محمـد (ص) بميـرد شهيـد مـرده است.
آگـاه بـاشيـد كسـى كه بـا دوستـى آل محمـد (ص) بميـرد آمـرزيـده مــرده است.
آگاه باشيـد كسـى كه بـا دوستـى آل محمـد (ص) بميـرد . تـوبه كـار مـرده است. آگاه باشيـد كسـى كه با دوستـى آل محمـد (ص) بميرد , با ايمان كامل مرده است.
آگاه باشيـد كسـى كه با دشمنـى آل محمـد (ص) بميرد , در حالـى به صحراى قيامت مـىآيـد كه بـر پيشـانـى اش نـوشته شـده : نـا اميـد از رحمت خدا.
آگاه باشيد كسـى كه با دشمنـى آل محمد (ص) بميرد, بـوى بهشت به وى نمـى رسـد .
ايما امراه اذت زوجها بلسانها لم يقبل الله منها صرفا و لاعدلا ولاحسنه مـن عملها حتى ترضيه و ان صامت نهارها قامت ليلهاو كانت اول مـن يرد النار و كذلك الرجل اذا كان لها ظالما,(23)
هر زنـى كه شـوهر خـود را با زبان بيازارد خداوند هيچ جبران و عوض و نيكـى از كارش را نمى پذيرد تا او را راضى كند, اگر چه روزش را روزه بگيرد و شبـش را به عبادت بگذراند و چنين زنى اول كسى است كه داخل جهنـم خـواهد شد و همچنيـن است اگر مرد به زنش ستم روا دارد.
ايما امراه لم تـرفق بزوجها و حملته علـى ما لايقـدر عليه و ما لايطيق لـم تقبل منها حسنه و تلقـى الله و هـو مليها غضبان ,(24)
هرزنـى كه با شـوهر خـود مـدارا ننمايد واو را به كارى وادرا سازد كه قـدرت و طاقت آن را ندارد, از او كارى نيكـى قبـول نمـى شـود ودر روز قيامت , خدا رادر حـالتـى ملاقـات خـواهـدكـرد كه بـر روى خشمگيـن بـاشـد.
اول ما يقضى يوم القيمه الدماء.(25)
اوليـن كارى كه در روز قيامت به آن رسيدگـى مى شـود خـونهاى به ناحق ريخته شده است .
اطلعت ليله اسـرى علـى النار فرايت امراه تعذب فسئلت عنها فقيل انها ربطت هره و لم تطعمها و لـم تسقها و لـم تـدعها تاكل مـن خشـاش الارض حتـى ماتت فعذبها بذلك و اطلعت علـى الجنه فـرايـت امـراه مـومسه يعنــى زانيه فسئلت عنها فقيل انهامرت بكلب يلهث مـن العطـش فارسلت ازارها فى بئر فعصرته فـى حلقه حتـى روى فغفـر الله لها.(26)
در شب مـعراج از دوزخ آگاهـى يـافتـم, زنـى را ديـدم كه درعذاب است, از گناهش سوال كـردم. پاسخ داده شد كـه او گربه اى رامحكـم بست, درحالى كه نه به آن حيوان خـوراكى داده و نه آبى نوشاند و آزادش هم نكرد تا خود در روى زمين چيزى را بـيابـد و بـخـورد و بااين حال ماند تا مرد. خداوند اين زن را به خـاطر آن گناه عذاب كرده است.
و از بهشت آگاهى يافتـم, زن آلـوده امنى را ديدم و از وضعش سـوال كردم. پاسخ داده شد ايـن زن به سگى گذر كرد, در حالى كه از عطش و زبانش را از دهان بيرون آورده بود , او پارچه پيرهنـش را در چاهى فرود برد, پـس آن پارچه را در حلقوم سگ فشرد تا آن حيـوان سيراب شـد خـداوندگناه آن زن را به خاطرايـن كار بخشيد.
اذا كان يـوم القيمه نادى مناد يسمع اهل الجمع اين الذين كانـوا يعبدون الناس قـومـوا خذوا اجـوركـم ممـن عملتـم له فانـى لااقبل عملا خالطه شـىء مـن الـدنيا واهلها.(27)
چـون روز قيامت فـرا رسـد, نـدا دهنـده اى نـدا دهـد كه همه مـردم مى شنـوند گويد: كجايند آنانكه مردم را مى پرستيدند ؟ (28) برخيزيد و پاداشتان را از كسـى كـــه براى او كار كرديد بگيريد چـون مـن عملـى را كه چيزى از دنيا واهل دنيا با آن مخلوط شده باشد, قبول نمى كنـم .
ليجيئن اقـوام يوم القيمه واعمالهم كـجبال تهامه فيـومر بهم الى النار قالـوا يا رسول الله مصلين ؟ قال نعم يصلون و يصومون وياخذون هنا مـن الليل فاذا عرض لهم شـىء مـن الـدنيا و ثبـوا عيله.(29)
در روز قيامت گروهـى را بـراى محاسبه مــىآورند كه اعمال نيك آنان ماننـد كـوههاى تهامه بر روى هـم انباشته است امـا فرمان مى رسد كه به آتـش برده شوند صـحـابـه گفتند : يـا رسول الله آيـا اينان نماز مى خواندند؟ فرمـود: بلى نماز مى خـواندند و روزه مى گرفتند و قسمتى از شب را در عبـادت بــه سـر مى بردند اما هميـن كه چيزى از دنيا به آنها عرضه مى شد, پرش و جهش مى كردند تا خود را به آن برسانند.
المرء مع من احب (30)
آدمـى ( در قيـامت ) بـاكســى است كه او را دوست دارد.
مـن سره ان يحيى حياتى و يمـوت مماتـى و يسكـن جنه عدن غرسهاربـى فليـوال عليا من بعدى و ليوال وليه و ليقتد بالائمه من بعدى فانهم عترتى و خلقوا مـن طينتى رزقوا فهما و علما و ويل للمكذبين بفضلهم مـن امتى القاطعيـن فيهم ضلتى لا انا لهم الله شفاعتى .(31)
هر كس دوست داشته باشد كه چون من زندگى كند وچون مـن بميرد و در باغ بهشتى كه پروردگارم پرورده جاى بگيرد. بايد بعد از من على را, و دوست او را دوست بدارد و به پيشوايان بعد از من اقتدا كند كه آنان عترت مـن هستند و از طينتم آفريده شـده اند و از درك و دانـش برخـوددار گرديـده انـد و واى بر آن گروه از امت مـن كه برترى آنان راانكار كنند و پيوندشان را با مـن قطع نمايند كه خداوند شفاعت مرا شامل حال آنان نخواهد كرد.
فـو الذى بعثنى بالحق نبيا لو جاء احدكـم يوم القيامه باعمال كامثال الجبال و لـم يجـىء بـولايه علـى بـن ابيطـالب لاكبه الله عزوجل فـى النـار .(32) سـوگنـد به خـدايـى كه مرا به حق بـرانگيخته اگر يكـى از شما در روز قيامت با اعمالى هماننـد كـوهها بيايد. اما فاقـد ولايت وقبـول حاكميت علـى بـن ابيطالب بـاشـد, خـداونـد او را به رو در آتـش افكنـد.
