مبحث 81 طرح صالحین: «میلاد با سعادت حضرت محمد(ص) و امام جعفر صادق(ع) و هفته وحدت»

بنام خدا

دلایل نامگذاری فقه شیعه بنام فقه جعفری:

 امام جعفر صادق(ع)، ششمین امام شیعیان می باشند. پدر ایشان امام محمد باقر(ع) و مادرشان "أم فروة" است. آن حضرت در 17 ربیع الاول 83 هجری قمری در مدینه دیده به جهان گشودند. ایشان توسط منصور دوانیقی، خلیفه عباسی مسموم شد، و در 25 شوال 148 هجری قمری در سن 65 سالگی در مدینه درگذشت. محل دفن آن حضرت در بقیع است. حضرت صادق 7 پسر و 3 دختر داشت که عبارتند از: موسی کاظم(ع)، اسماعیل، عبدالله، محمد دیباج، اسحاق، علی عریضی، عباس، أم فروة، اسماء و فاطمه.

 از زمامداران معاصر روزگار آن حضرت می توان به:

1. هشام بن عبدالملک(125- 114)

2. ولید بن یزید بن عبدالملک(126- 125)

3. یزید بن ولید بن عبدالملک(126)

4. ابراهیم بن ولید بن عبدالملک(2 ماه و 10 روز از سال‏ 126)

5. مروان بن محمد معروف به مروان حمار(132- 126)

6. ابوالعباس عبدالله بن ‏محمد(137- 132)

7. ابوجعفر منصور دوانیقی عباسی(148- 137)

اشاره کرد.

 همانطور که می بینید در زمان ایشان خلافت بنی امیه منقرض شد، و خلافت بنی العباس جایگزین شد.

مذهب جعفری همان مذهب تشیع است و به دو علت به نام مذهب جعفری معروف شده است:

یکی این که در نیمه اول قرن دوم هجری دوره شکل گیری مذاهب اسلامی بوده است. در همین دوره است که مذاهب فقهی حنفی، شافعی، مالکی و حنبلی در همین دوره شکل رسمی به خود گرفت. طبیعی بود که در همین دوره مذهب فقهی شیعه هم در مقابل این مذاهب شک رسمی تری به خود بگیرد. اساسا تشخصات با وجود مخالف، جدیت و وضوح بیشتری به خود می گیرد. البته تشخص مذهب جعفری بیشتری صبغه فقهی داشته تا صبغه کلامی، که تشخص کلامی شیعه از زمان پیامبر شکل گرفته و کاملا رسمیت داشت.

علت دیگر این که نام امام جعفر صادق(ع) بر تارک این مذهب فقهی درخشید این است که در زمان حیات این امام بزرگوار فقه شیعه تبیین روشن تری یافت. علت این امر هم نهضت علمی ای بود که ایشان در فترت زوال حکومت بنی امیه و آغاز استقرار بنی عباس فرصت انجام آن را یافتند. این فرصت باعث شد تراث فقهی شیعه مشحون از روایات روشنگر امام صادق(ع) باشد.

پس این مذهب اختصاصی به امام صادق ندارد، و شأن انحصاری این امام آن است که ایشان فرصت تبیین فقه اهل بیت را پیدا کنند، و مذهب فقهی شیعه در دوره ایشان رسمیت بیشتری یافت.