مبحث 81 طرح صالحین: «میلاد با سعادت حضرت محمد(ص) و امام جعفر صادق(ع) و هفته وحدت»

ا اسناد نقل شده امام رضا (ع) فرمود که حسین بن على (ع) فرموده:

در حالى که امیر المؤمنین (ع) براى مردم خطبه مى‏خواند و آنها را به جهاد در راه خدا بر مى‏انگیخت جوانى از میان مردم برخاست و گفت: اى على! مرا از فضیلت جهادکنندگان در راه خدا با خبر کن. پس على (ع) در پاسخ او فرمود:

من و رسول خدا (ص) در حالى که ایشان بر ناقه‏ى عضباء خود سوار بود، در یک ردیف قرار داشتیم، در حالى که از غزوه ذات السلاسل بازمى‏گشتیم. پس من از آن حضرت آنچه را که تو از من سؤال کردى پرسیدم، پیامبر (ص) فرمود: 

هنگامى که رزمندگان در راه خدا اراده جنگ مى‏کنند، خداى دورى از آتش را براى ایشان مقرّر مى‏فرماید.

و هنگامى که براى جهاد در راه خدا آماده مى‏شوند، خداى به وجود آنها به فرشتگان مباهات و افتخار مى‏کند.

و زمانى که با خانواده خود وداع مى ‏کنند، دیوارها و خانه ‏ها برایشان مى‏ گرید، و در این حال از گناهان خود بیرون مى ‏آیند، به مانند مارى که از پوست خود بیرون مى‏شود. و خداى‏ بر هر یک از این مردان مجاهد چهل هزار فرشته مى‏گمارد تا او را از رو برو و پشت سر و سمت راست و سمت چپ حفاظت و نگهدارى کنند.

ایشان هیچ کار نیکى انجام نمى‏ دهند مگر آنکه بیشتر از آن در نامه اعمالشان نوشته مى ‏شود، و هر روز براى آنها عبادت هزار مرد که هزار سال خدا را عبادت مى‏ کنند، و هر سال عبادت آنها سیصد و شصت روز، بمانند روزهاى دنیا، نوشته مى‏ شود.

و زمانى که با دشمن روبرو مى ‏شوند، دانش اهل دنیا از ثوابى که خدا به آنها مى ‏دهد قاصر است.

و به هنگام برخورد و رویارویى با دشمن که نیزه‏ها به حرکت در مى‏ آید، و تیرها پرتاپ مى ‏شود و جنگاوران با یک دیگر مواجه مى ‏شوند، فرشتگان مجاهدان راه خدا را با بالهاى خود مى‏پوشانند، و در این حال از خداى براى آنها نصرت و استقامت مى‏طلبند. در این هنگام منادى فریاد مى‏زند که: بهشت در سایه شمشیرهاست،

و فرود آمدن هر نیزه و ضربت شمشیرى بر پیکر شهید آسان‏تر و دلنشین‏تر از نوشیدن آب سرد در روز تابستان است.

و هنگامى که شهید بر اثر ضربت شمشیر یا نیزه‏اى از اسب خود به زمین مى ‏افتد، به زمین نمى ‏رسد مگر اینکه خداى عز و جل حور العین را به همسرى او به سویش مى‏فرستد، و این حور العین به آنچه خداى از کرامت خود براى شهید آماده کرده است، او را مژده مى ‏دهد.

پس هنگامى که پیکر شهید به زمین مى ‏خورد، زمین به او مى ‏گوید: اى روح پاک خوش آمدى، تو همان روح بزرگى که از پیکرى پاک بیرون‏ شده ‏اى.

شادمان باش، زیرا که براى تو فراهم است، آنچه که هیچ چشمى ندیده و هیچ گوشى نشنیده و به قلب هیچ انسانى جلوه و گذرنکرده است

و خداى عزّ و جلّ مى ‏فرماید: من جانشین شهید در میان خانواده او هستم. و هر کس خانواده شهید را خشنود کند، هر آینه مرا خشنود کرده است، و هر کس آنها را خشمگین کند، همانا مرا خشمگین کرده است.

و خداى روح شهید را بر بالهاى پرنده سبز رنگى قرار مى‏دهد، تا به هر سوى بهشت که مى‏خواهد گردش کند. و از میوه‏هاى بهشت بخورد، و در پرتو قندیلهاى طلایى که به عرش آویزان است پناه گیرد.

و به هر شهیدى هفتاد غرفه از غرفه‏ هاى بهشت داده مى‏شود، فاصله میان هر غرفه به اندازه فاصله میان صنعاء و شام مى‏باشد. روشناى این غرفه‏ ها شرق و غرب عالم را روشن مى ‏کند. و در هر غرفه‏ اى هفتاد در وجود دارد و بر هر درى هفتاد لنگه در طلا مشاهده مى‏شود، و بر هر درى شصت پرده آویز است. و در هر یک از غرفه‏ها هفتاد خیمه و در هر خیمه هفتاد تخت از طلا وجود دارد، که پایه‏ هاى آنها از زبرجد و درّ است، و پایه‏ هاى تختها با میخهاى زمرّد استوار شده است. و بر هر تختى چهل فرش که ضخامت هر کدام بیست متر مى‏باشد گسترده شده است، و بر هر یک از این فرش‏ها همسرى از حور العین که شوهر دوست و با یک دیگر همسالند نشسته است.

 هنگامى که روز قیامت فرا برسد، شهید با شمشیر آخته از گور بیرون مى‏آید، در حالى که از رگهاى گردن او خون مى‏ریزد، رنگ به رنگ خون ولى بوى آن مانند رائحه مشک است، و با این حال از عرصه قیامت مى‏گذرد. سوگند به آن کسى که جانم در دست اوست، اگر انبیاء بر سر راه شهیدان باشند، به احترام آنها از مرکب پیاده مى‏شوند،  چرا که مقام و ارزش شهیدان را در پیشگاه خدا مشاهده مى‏کنند.

و هر یک از شهیدان در باره هفتاد هزار نفر از خاندان و همسایگان خود شفاعت مى‏کند، تا آنجا که همسایگان او بر سر همسایگى با وى با یک دیگر نزاع و دشمنى مى‏کنند.

آنگاه شهیدان با من و با حضرت ابراهیم- علیه السلام- بر سفره جاودانى بهشت مى‏نشینند، و هر بامداد و شامگاه رحمت خداى متعال را دیدار مى‏کنند.