سکوی جاوا، نسخه استاندارد

سکوی جاوا٬ نگارش استاندارد (به انگلیسی: Java Platform, Standard Edition) که به صورت اختصار Java SE نوشته می‌شود. تا نگارش ۵.۰ آن به عبارت نمایش دهنده‌ی آن Java 2 Platform, Standard Edition و با کوته نوشت J2SE بود تا به صورت امروزی آن درآمد. نکارش استاندارد٬ مجموعه‌ای از واسط‌های برنامه‌نویسی است. این نگارش به عنوان نگارش پایه‌ای برای نگارش سازمانی و نگارش ریزاست. نگارش کنونی جاوا٬ نکارش ۶ است. این نگارش در دسامبر ۲۰۰۶ (آذر ۱۳۸۵) منتشر شده و ۲۱ بار روزآوری شده که آخرین آن از جولای ۲۰۱۰(تیر ۱۳۸۹) توزیع شده‌است.

کلاس‌های پایه‌ای java.lang

بسته‌های java.langو تمام زیر بسته‌های آن٬ کلاس‌های پایه‌ای زبان برنامه‌نویسی جاوا را فراهم می‌نماید. مکانیزم‌هایی که فراهم می‌آورد برای موارد زیر نگاشته شده‌اند:

• کلاس اصلی و و پایه‌ای Object است٬ که از تمام کلاس‌ها و واسط‌ها مشتق‌شده‌ از آن هستند.
• ابرکلاس٬ Class٬ پایه و اساس ساز و کار خود-بازتابی است.
• لفافه‌بندی٬((به انگلیسی: Wrapper))٬ را برای بسته‌بندی کلاس‌های پایه‌ای : Boolean٬ Character oder Integer فراهم می‌آورد.
• کلاس String ٬ برای کارهای مربوط به رشته‌.
• کلاس System ٬ برای بازیابی متغیرهای محیطی که ویژگی‌های سیستمی نیز نامیده می‌شوند٬ استفاده می‌شود. ویژگی‌های سیستمی٬ ویژگی‌هایی هستند از قبیل شماره‌ی نگارشِ محیط زمان‌اجرایِ جاوا. می توان از این متغیرهای تعریف شده٬ برای اجرای خط فرمان جاوا٬ با معرفی JAVA_HOME به عنوان محل جی‌دی‌کا بر روی درایوی که نصب شده٬ استفاده کرد.

کوته‌نوشت "lang"٬ به جای عبارت کامل language٬ به معنای زبان در انگلیسی است. این بدان خاطر است که برای برنامه‌نویسی زبان٬ ابزاری پایه‌ای است.

کلاس‌های مربوط به ورودی و خروجی(java.io)

بسته ی java.io شامل، کلاس هایی برای ورودی و خروجی استفاده می شود، که به صورت عمده از آن به صورت جریان (Stream)، یاد می شود،

• کلاس انتزاعی، InputStream ، که پایه و اساس تمام جریان‌های ورودی است، که مثال‌های آن عبارتند از صفحه کلید و فایل.
• کلاس انتزاعی OutputStream ، که پایه و اساس نمام جریان‌های خروجی است، که مثال‌های آن عبارتند از کاراکتر و صفحه نمایش.
• جریان‌ها در نگارش‌های اولیه ی جاوا معرفی و برای پردازش بایت‌ها مورد استفاده قرار گرفت. بعدها کلاس‌های Writer ، Reader به عنوان جریان‌های ورودی و خروجی که قابلیت پشتیبانی از کاراکترهای بونیکد را به همراه داشتن معرفی شد.

نگارش‌های پیشین

نگارش کنونی جاوا سازمانی، به صورت 6.0 مشخص می گردد. نام فعلی این نگارش به صورت سکوی جاوا، نگارش سازمانی({انگلیسی|Java Platform, Enterprise Edition)و به صورت کوته نوشت Java EE که جایگزین عبارت قدیمی J2EE ({انگلیسی|Java Platform, Enterprise Edition})شده است.

کارسازهای متن‌باز

• آپاچی جرنیمو( آپاچی تامکت یا جتی) (نگارش ۵ سازمانی جاوا)
• کارساز کاربردی جی‌باس (اختیاری آپاچی تامکت) (نگارش ۵ سازمانی جاوا)
• جی‌اوان‌ای‌اس (نگارش ۱.۴ سازمانی جاوا)
• گلس فیش (نگارش ۵ سازمانی جاوا)

دید کلی

یک ماشین مجازی جاوا٬ به علاوه‌ی جاوا٬ زبان‌های برنامه‌نویسی دیگری را نیز پشتیبانی می‌نماید. برای مثال دستورات زبان برنامه‌نویسی ادا توانایی ترجمه به بایت کد و نیز اجرا در این ماشین مجازی را دارا هستند. علاوه بر شرکت سان(که شرکت توسعه دهنده‌ی جاواست)٬ سایر شرکت‌ها نیز ماشین‌های مجازی جاوایی را منتشر نموده‌اند. که البته این کار تحت ویژگی‌های منتشر شده توسط سان٬ صورت می‌پذیرد. همچنانکه تمام حقوق تجاری آن تحت نام جاو و متعلق به سان است.
جاوا٬ متبادر کننده‌ی مفهومی خاص است : یکبار بنویس٬ همه‌جا اجرا کن. این مفهوم توسط جی‌وی‌ام٬ پیاده‌سازی شده است. جی‌وی‌ام٬ محیطی برای اجرای برنامه‌های جاواست. این ماشین مجازیُ نرم‌افزاری است که در لایه‌ی بالایی سخت‌افزار واقعی و سیتم‌عامل قرار می‌گیرد.
جی‌وی‌ام جزء حیاتی سکوی جاو است. جی‌وی‌ام٬ بر روی بسیاری از سخت‌افزارها و سکوهای نرم‌افزاری قابل نصب است. جاوا با استفاده‌ از بایت کد یکسان برای تمام سکوها٬ ويژگی‌ای را معرفی می نماید با نام : یک بار ترجمه کن٬ هرجایی اجرا کن که مخالف با مفایر با یکبار بنویس٬ همه‌جا اجرا کن است. چراکه یکبار بنویس ...٬ درباره‌ی زبان‌های ترجمه‌شونده‌ی چند سکویی است.

جی‌وی‌ام٬ به همراه مجموعه‌ای از کتابخانه‌های کلاسِ استاندارد توزیع می‌گردد. این کتابخانه‌ها رابط برنامه‌نویسی نرم‌افزار را پیاده‌سازی می‌نماید. یک رابط برنامه‌نویسی نرم‌افزار٬ توسط یک سامانه‌ی رایانه‌ای٬ کتابخانه٬ یا برنامه برای تبادل داده‌ بین آنها فراهم می‌گردد. این رابط‌های برنامه‌ای٬ به صورت متناسب و با هم٬ در محیط زمانِ‌اجرای جاوا (JRE) به صورت یک بسته وجود دارد.