از خاكستر و نمك تا خميردندان
مسواك زدن جزء آن دسته از كار‌هايي است كه باوجود اينكه به مزاياي آن واقفيم اما گاهي از زير آن شانه خالي كرده و هزينه‌هاي سرسام‌‌آور دندانپزشكي را به جيب خود تحميل مي‌كنيم.
اما آيا هرگز فكر كرده ايد كه خميردندان و مايع دهان‌شويه از كجا آمده‌اند؟ آيا فكر كرده ايد كه قبل از به وجود آمدن خمير دندان‌هاي امروزي، مردم براي شستن دندان از چه چيزي استفاده مي‌كردند؟ بايد گفت كه عمل تميز نگاه داشتن دهان به دوران باستان باز مي‌گردد.
براي مثال نوشيدن شير بز براي داشتن نفس خوشبو يا استفاده از خاكستر و نمك براي تميز كردن و سفيد كردن دندان‌ها از جمله كار‌هايي بوده كه مردم در آن زمان انجام مي‌داده‌اند.
اما در قرن بيستم انواع مايع دهان‌شويه و خمير دندان بسيار رواج يافت و اين مواد غالبا داراي كلروفيل هستند تا رنگ سبز تر و تازه اي داشته باشند.
رفته رفته علاوه بر خاصيت پاك‌كنندگي، خواص ديگري نظير سفيد‌كنندگي، مبارزه با جرم و پوسيدگي و حتي تقويت دندان‌ها هم به خميردندان‌ها افزوده شد.
البته بسياري از كارشناسان معتقدند انواع خميردندان‌ها كه در بازار وجود دارند تفاوت چنداني با يكديگر ندارند و آنچه در سلامت دهان و دندان نقش بيشتري دارد استفاده از مسواك مناسب و نخ دندان و روش صحيح مسواك زدن است.
به عقيده آنها، حتي استفاده زياد از خميردندان‌هاي سفيدكننده هم مي‌تواند به ساييدگي دندان منجر شود. يك خميردندان خوب بايد داراي قدرت پاک کنندگي مناسب بوده و هيچ گونه آسيبي براي ميناي دندان، لثه، لايه هاي مخاطي و يا دهان ايجاد نكرده و با پوست و مخاط دهان سازگار باشد.
همچنين بايد داراي بافت نرم و يکنواخت بوده و در اثر فشار معمولي و در دماي اتاق به راحتي از تيوپ خارج شده و روي مسواک پخش شود.
از سوي ديگر خميردندان بايد در مدت زمان مصرف از لحاظ فيزيکي و شيميايي پايدار باشد و تغييري در شکل ظاهر ي آن مشاهده نشود.
توصيه مي‌شود كه پس از هر بار استفاده، در خميردندان بسته شود تا از خشك شدن و آلوده شدن آن جلوگيري شود.
