اين داستان آن گونه كه از قرآن و تفاسير بر مي‌آيد، چنين بود كه يك نفر از بني اسرائيل به طرز مرموزي كشته مي‌شود، در حالي كه قاتل معلوم نيست، به همين جهت در بين قبايل و اسباط بني اسرائيل درگيري مي‌شود. هر يك آن را به طايفه و افراد قبيلة ديگر نسبت مي‌دهد و خويش را تبرئه مي‌كند. داوري را براي فصل خصومت نزد حضرت موسي (ع) مي‌بَرَند و حلّ مشكل را از او خواستار مي‌شوند، و چون از طُرُق عادي حلّ اين قضيّه ممكن نبود، و از طرفي ادامة كشمكش ممكن بود منجر به فتنة عظيمي ميان بني اسرائيل گردد، حضرت موسي (ع) با استمداد از لطف پروردگار از طريق اعجازآميزي به حلّ اين مشكل، آن چنان كه در آيات بعد از اين آيه در قرآن مي‌خوانيد مي‌پردازد. دستور داده مي‌شود كه گاوي را سر ببرند، كه مادّه باشد؛ نه پير و از كار افتاده و نه بِكر و جوان، بلكه ميان اين دو باشد. بني اسرائيل دست از پرگويي برنداشتند و گفتند: از پروردگارت بخواه براي ما روشن كند كه رنك آن بايد چگونه باشد؟! حضرت موسي (ع) گفت: خداوند مي‌فرمايد:زرد رنگ و يكدست كه رنگ آن بينندگان را شاد و مسرور سازد. هر بار با بهانه‌جويي كار را مشكل‌تر ساختند. مجدداً حضرت موسي (ع) گفت: خدا مي‌فرمايد: گاوي باشد كه براي شخم زدن، رام نشده و براي زراعت آبكشي نكند و از هر عيبي بركنار باشد، حتي رنگ ديگري در آن نباشد. در اينجا بني اسرائيل گفتند: حالا حقّ مطلب را ادا كردي!. سپس گاو را با هر زحمتي بود، به دست آوردند و آن را سر بريدند، ولي مايل نبودند اين كار را انجام دهند! به آنها دستور داده شد: قسمتي از گاو را به مقتول بزنيد تازنده شود و قاتل را معرّفي كند.
قرآن مجيد مي‌فرمايد: "كذلك يحيي اللّه الموتي' ؛ خداوند اين گونه مردگان را زنده مي‌كند، و اين گونه آيات خود را به شما نشان مي‌دهد تا تعقل كنيد" . قرآن كريم در آخرين آيه به مسأله قساوت و سنگدلي بني اسرائيل مي‌پردازد. مي‌توانيد در اين باره به ترجمه تفسير الميزان، ج اوّل، ص262 به بعد و تفسير نمونه، ج اوّل، ص300 به بعد مراجعه بفرمايد.
