معطر بودن در نگاه معصومین علیهم‌السلام
احادیثی درباره عطر زدن
رسول اكرم (صلى الله علیه و آله) فرموده‌اند: سه چیز است كه بر هر مسلمانى لازم است: غسل جمعه، مسواك زدن و استعمال بوى خوش.
رسول اكرم (صلى الله علیه و آله):
اَلطّیبُ یَشُدُّ القَلبَ؛
بوى خوش، قلب را تقویت مى كند. (كافى، ج6، ص510، ح6)
رسول اكرم (صلى الله علیه و آله):
إِنَّ خیارَ عِبادِ اللّه الموفونَ المُطَیِّبونَ؛
بهترین بندگان خدا كسانى هستند كه به وعده وفا كنند و بوى خوش بكار برند. (نهج الفصاحه، ح850)
امام صادق (علیه‌السلام):
صَلاةُ مُتَطَیِّبٍ أَفضَلُ مِن سَبعینَ صَلاةً بِغَیرِ طیبٍ؛
یك نماز با عطر، بهتر از هفتاد نماز بدون عطر است. (كافى، ج6، ص511، ح7)
رسول اكرم (صلى الله علیه و آله):
ما طابَت رائِحَةُ عَبدٍ إِلاّ زادَ عَقلُهُ؛
هیچ كس خوشبو نگردید، مگر این كه بر عقلش افزوده شد. (مستدرك الوسائل، ج1، ص418، ح1044)
رسول اكرم (صلى الله علیه و آله):
ثَلاثٌ حَقٌّ عَلى كُلِّ مُسلِمٍ: اَلغُسلُ یَومَ الجُمُعَةِ وَالسِّواكُ وَ الطّیبُ؛
سه چیز است كه بر هر مسلمانى لازم است: غسل جمعه، مسواك زدن و استعمال بوى خوش. (نهج الفصاحه، ح1256)
پیامبر (صلى الله علیه و آله):
خَمْسٌ مِنْ سُنَنِ الْمُرْسَلینَ: اَْلْحَیاءُ وَ الْحِلْمُ وَ الْحِجامَةُ وَ السِّواكُ وَ التَّعَطُّرُ؛
پنج چیز از سنت پیغمبران است: حیا، بردبارى، حجامت كردن، و مسواك و عطر زدن. (نهج الفصاحه، ح 1463)
امام صادق (علیه‌السلام) فرموده‌اند: یك نماز با عطر، بهتر از هفتاد نماز بدون عطر است. (كافى، ج6، ص511، ح7)
امام كاظم (علیه‌السلام):
لایَنبَغى لِلرَّجُلِ أَن یَدَعَ الطّیبَ فى كُلِّ یَومٍ فَإن لَم یَقدِر عَلَیهِ فَیَومٌ وَیَومٌ لا، فَإِن لَم یَقدِر فَفى كُلِّ جُمُعَةٍ وَلایَدَں
شایسته است كه مرد هر روز از عطر استفاده كند، اگر هر روز نتوانست، یك روز در میان عطر زند و چنانچه این هم مقدورش نبود، جمعه ها را ترك نكند. (كافى، ج6، ص510، ح4)
امام صادق (علیه‌السلام):
جاءَتِ امرَأَةٌ إِلى رَسولِ اللّه صلى الله علیه و آله فَقالَت: یا رَسولَ اللّه ما حَقُّ الزَّوجِ عَلَى المَرأَةِ؟ قالَ: ... وَعَلَیها أَن تَطَیَّبَ بِأَطیَبِ طیبِها؛
زنى نزد پیامبر (صلى الله علیه و آله) آمد و عرض كرد: یا رسول اللّه، حق مرد بر زن چیست؟ حضرت فرمودند:... و اینكه خود را براى او بیاراید و با بهترین عطرها خوشبو كند. (كافى، ج5، ص508، ح7)
امام باقر (علیه‌السلام):
ـ فى أَحكامِ النِّساءِ ـ لایَجوزُ لَها أَن تَتَطَیَّبَ إِذا خَرَجَت مِن بَیتِها؛
جایز نیست زن با بوى خوش از خانه بیرون برود. (بحارالأنوار، ج103، ص255، ح1)
