چه کسی فریاد شیعیان زندانی درعربستان را می شنود؟

چه کسی فریاد شیعیان زندانی درعربستان را می شنود؟

واقعيتي غير قابل انکار:

در آغاز آیا حق داريم بپرسيم؛ كجاست حقوق بشري كه آل سعود جنایتکار وحشی داعیه دار آن در جهان اسلام است؟ كجايند سازمانهاي بين المللي امثال يونيسف، (صندوق حمايت از حقوق كودكان سازمان ملل متحد)؟

جهان در برابر جناياتي كه حکومت عربستان در حق شيعيان عراقي در بند مرتكب مي شود، چه موضعي مي گيرد؟ كجايند صاحبان وجدانهاي زنده و بيدار؟ كجايند نمايندگان سازمانهاي دفاع از حقوق بشر و حتّي دفاع از حقوق حيوانات؟

چرا در جهت حمایت از شیعیان مظلوم در بند این بنی سعود کافر، هيچ حركتي از خود نشان نمي دهند؟ و فریاد وامصیبتا سر نمی دهند؟ اينان کودکانی هستند كه عمري به اندازه گل دارند... و گویا تقدیرشان این است که در پشت ميله هاي زندان هاي سعودي برویند...

ای كاش اين حقايق تلخ، مربوط به دولتي خارج از مرزهاي حکومت اسلام بود،‌ حال چه كنيم كه اين حقايق عيني موجود در دولتی است كه ادّعا دارد دروازه اسلام به روي جهانیان است!

این یکی از صدها حقايقي است كه از چشم جهانیان به دور مانده است، ‌این تصاویر زبانحال مملكتي است كه پرورشگاه اوليه تروريسم و منبع صدور آن به سراسر جهان است... آيا غير از اين است كه خطرناكترين سازمانهاي تروريستي روي زمين، مانند: القاعده و طالبان و ... ساخته دست و فكر اين حکومت جنایتکار است، كه مقلّد به دين مراجع قتل و انفجار وهابيونی همچون؛ ابن جبرين و عثيمن و ديگر عرابه هاي قتل و ذبح مي باشند... سگهایی كه پيوسته فتاواي كشتار بيگناهان و مخالفان فكري و اعتقادي خود را، نه تنها در عراق، بلكه در تمامي نقاط جهان، پارس مي كنند.

 در آغاز براي اين خانواده عراقي حكم قطع سر، يعني قصاص، و سپس حکم حبس تا ده سال صادر شد، که اين مقدار بر حسب مزاج و اجتهاد شيوخ وهابي كه چكهاي اعدام را در حق برادران زنداني ما صادر مي كنند، به راحتی قابل افزايش است.

آیا می دانید جرم بزرگ اين خانواده عراقي كه توسط پدر و مادر و سه كودكشان مرتكب شده اند، چیست؟ گناه این بیچارگان ‌اين است كه از مرز عراق و عربستان به صورت غير قانوني عبور كرده اند و نيز پدر خانواده به انجام شعائر حسيني(ع) پرداخته و چند كتاب ديني نيز همراه داشته است...

اين خانواده در جستجوي امنيت و يك لقمه نان آبرومند و براي فرار از انفجارها و عمليات تروريستي وهابيون همين مملكت عربستان، به كشور برادر عرب خود پناه آورده اند!  حال، آيا بايد مقامات مسئول كشوری كه ادّعاي اسلام دارد، اينها را در زندان مهمان كند و به دست شمشير تكفيریون وهابي بسپارد؟

چه مي گوييد اگر بشنويد، از جنگ روحي و رواني كه بر اين خانواده و مخصوصاً پسرشان «محمد» مي گذرد؟ همه روزه زندانبانان به او مي گويند: سر پدر و ماردش قطع خواهد شد و آنها او و خواهرانش را به يتيم خانه مي فرستند... آيا مي توانيد حال آن كودك را در اين لحظات سخت تصور كنيد... بدتر اينكه؛ اين کودکان مبتلا به نرمي استخوان شده اند، زيرا مدّت دو سال متوالي است كه از دیدن نور خورشید محروم بوده اند و اين منجر به بروز بيماري هاي مزمن در آنان شده است...

امثال این خانواده ها در زندانهای آل سعود کم نیستند، جریان شیعه زدایی در عربستان و کشورهای همجوار، در صورت ادامه این روند، به یک اپیدمی جهانی مبدل خواهد گردید... آقایان! این سکوت به چه معناست؟ امر یا نهی؟

آری... کجا هستند داعیه داران حمایت از بشریت... کجاست دوربینهای کانالهای تلویزیونی؟ گذشته از این؛ کجاست دیپلماسی ها و امواجهای محکوم کننده و راهپیمایی ها و... در کشورهای شیعه، که شاید به فریاد این مظلومان برسد؟ آیا نه اینست که این کودکان محبان اهل بیت هستند؟

کجا هستند عاملین به پیام عاشورا؛

 آیا ما به عنوان مدعیان تشیع، دوستان و دشمنان اهل بیت را شناخته ایم؟ و یا دچار به یک نوع مرض خود باختگی و عقده حقارت از نوع مذهبی گردیده ایم؟!

به قلم: علي السّراي

منبع: براثا

ترجمه: سلام شیعه