ببخش تا بخشیده شوی
بخشیدن وقتی تسلی روح خودتان است که با قدرت همراه باشد. شما با قدرت طرف مقابل را می بخشید در صورتی که می توانستید، نبخشید. در ادبیات عامیانه می گویند «می توانستم حال فلانی را بگیرم ولی نگرفتم» این رفتار قدرت درونی به شما می دهد، چون می دانید که حق تان بوده است و توانایی اش را هم داشته اید اما بخشش کرده اید. در فرهنگ ما ایرانی ها جمله قشنگی وجود دارد که می گوید: « بزرگی به بزرگواری است». مقام و پست بالاتر، هیکل بزرگ تر، مال بیشتر و ... بزرگی نمی آورد. بزرگوار بودن است که از تو یک انسان بزرگ می سازد. برای همین ممکن است حتی یک کودک هم بزرگ و بزرگوار باشد. در عفو با قدرت باید بدانید که از روی قدرت و بزرگواری بخشیده اید و نه از روی ترس یا مصلحت اندیشی. به این ترتیب روح تان هم جراحت وارده را به زودی ترمیم می کند.
