از عدالت علوی تا حکومت مهدوی

امام علي (علیه السلام) که حکومتش با مقبوليت و رأي مثبت همگاني مردم روي کار آمد و در دوران حکومت بي نظيرش، اثري از خود خواهي و خود رأيي (ديکتاتوري) به چشم نمي‌خورد، همو در بيان حکومت انساني حضرت مهديu مي‌فرمايد: در روزگاري که هواي نفس حکومت مي‌سازد (او ظهور مي‌کند) هدايت و رستگاري را جايگزين هواي نفس مي‌سازد و در عصري که نظر شخصي بر قرآن مقدم شده است افکار را متوجه قرآن مي‌گرداند...[1]

 

در دستوري که امام علي(علیه السلام) به حاکم منطقه «بانقيا» در اطراف کوفه مي‌دهد به خوبي از روش حکومت عدل علوي و مهدوي دربارة شهروندان مسلمان و اهل کتاب حکايت مي‌کند:

از آن بپرهيز که براي گرفتن در همي خراج، مسلمان يا يهودي يا نصراني را بزني يا جانوري را که براي صاحب خود کار مي‌کند به فروش برساند که دستور ما (از جانب شرع) اين است که از ايشان عفو را بگيريم. (يعني از مقدار مالي که زايد هزينه هاست، و نه اصل مال آنان)[2]