آیه نورانی شب هجدهم ماه مبارک رمضان

آیه       نورانی     شب       هجدهم    ماه      مبارک      رمضان

همنشين شياطين! از آنجا كه در آيات پيشين سخن از دنيا پرستانى بود كه همه چيز را بر معيارهاى مادى ارزيابى مى‏كنند، در اينجا از يكى از آثار مرگبار دلبستگى به دنيا كه بيگانگى از خداست سخن مى‏گويد، مى‏فرمايد:
 «و هر كس از ياد خدا روى گردان شود شيطانى را به سراغ او مى‏فرستيم، پس همواره قرين اوست»! (وَ مَنْ يَعْشُ عَنْ ذِكْرِ الرَّحْمنِ نُقَيِّضْ لَهُ شَيْطاناً فَهُوَ لَهُ قَرِينٌ).
آرى! غفلت از ذكر خدا و غرق شدن در لذات دنيا، و دلباختگى به زرق و برق آن، موجب مى‏شود كه شيطانى بر انسان مسلّط گردد و همواره قرين او باشد، و رشته‏اى در گردنش افكنده، «مى‏برد هرجا كه خاطر خواه اوست»!

با سلام

آرى غفلت از ذكر خدا و غرق شدن در لذات دنيا ، و دلباختگى به زرق و برق آن ، موجب مى‏شود كه شيطانى بر انسان مسلط گردد و همواره قرين او باشد ، و رشته‏اى در گردنش افكنده ، مى‏برد هر جا كه خاطرخواه او است ! بديهى است جاى اين ندارد كه كسى تصور جبر از اين آيه كند ، چرا كه اين نتيجه اعمالى است كه خود آنها انجام داده‏اند ، بارها گفته‏ايم اعمال انسان ، مخصوصا غرق شدن در لذات دنيا و آلوده شدن به انواع گناهان ، نخستين تاثيرش اين است كه پرده بر قلب و چشم و گوش انسان مى‏افتد ، او را از خدا بيگانه مى‏كند ، و شياطين را بر او مسلط مى‏سازد ، و تا آنجا ادامه مى‏يابد كه گاهى راه بازگشت به روى او بسته مى‏شود ، چرا كه شياطين و افكار شيطانى از هر سو او را احاطه مى‏كنند ، و اين نتيجه عمل خود انسان است هر چند نسبت آن به خداوند نيز به عنوان سبب الاسباب بودن صحيح مى‏باشد ، اين همان چيزى است كه در آيات ديگر قرآن به عنوان تزيين شيطان ( فزين لهم الشيطان اعمالهم ) ( نحل - 63 ) يا ولايت شيطان ( فهو وليهم اليوم ) ( نحل - 63 ) تعبير شده است .

قابل توجه اينكه جمله نقيض با توجه به مفهوم لغوى آن هم دلالت بر استيلاء شياطين دارد ، و هم قرين بودن آنها ، در عين حال جمله هو له قرين بعد از آن آمده تا اين معنى را تاكيد كند كه شياطين از اينگونه افراد هرگز جدا نمى‏شوند ! تعبير به رحمان اشاره لطيفى است به اينكه آنها چگونه از خدائى كه رحمت عامش همگان را فراگرفته روى‏گردان مى‏شوند ، و از ياد او غافل مى‏گردند ؟ .

سپس به دو امر مهم كه شياطين در باره اين غافلان انجام مى‏دهند اشاره كرده مى‏فرمايد : آنها اين گروه را از راه خدا بازمى‏دارند ( و انهم ليصدونهم عن السبيل).

خلاصه اين وضع همچنان ادامه پيدا مى‏كند انسان غافل و بيخبر در گمراهى خويش ، و شياطين در اضلال او تا هنگامى كه پرده‏ها كنار مى‏رود ، و چشم حقيقت بين او باز مى‏شود ، زمانى كه نزد ما حاضر مى‏شود مى‏بيند ولى و قرينش همچنان با او است ، همان كسى كه عامل همه بدبختيهاى او بوده ! فرياد مى‏زند و مى‏گويد : ايكاش ميان من و توفاصله مشرق و مغرب بود ! چه بد قرين و همنشينى هستى تو ! ( حتى اذا جائنا قال يا ليت بينى و بينك بعد المشرقين فبئس القرين).

آرى صحنه قيامت تجسمى است گسترده از صحنه‏هاى اين جهان و قرين و دوست و رهبر اينجا با آنجا يكى است ، حتى به گفته بعضى از مفسران هر دو را با يك زنجير مى‏بندند ! .

بايد عذاب اين همنشين سوء را با عذابهاى ديگر براى هميشه ببينيد.

سلام به دوستان

یاد خدا در دل انسان همچون زره ای است که بنده رو در برابر هوای نفس و تمیلات درونی حفظ میکنه و اگر انسان از یاد خدا غافل بشه قدرت ایمان انسان کم شسده و انسان دچار هوای نفس میشه و شیطان به او قالب میشه

در آيات مورد بحث از يكى از آثار مرگبار دلبستگى به دنيا كه بيگانگى از خدا است سخن مى‏گويد.

آرى غفلت از ذكر خدا و غرق شدن در لذات دنيا ، و دلباختگى به زرق و برق آن ، موجب مى‏شود كه شيطانى بر انسان مسلط گردد و همواره قرين او باشد ، و رشته‏ اى در گردنش افكنده ، مى‏برد هر جا كه خاطرخواه او است ! بديهى است جاى اين ندارد كه كسى تصور جبر از اين آيه كند ، چرا كه اين نتيجه اعمالى است كه خود آنها انجام داده ‏اند

بارها گفته ‏ايم اعمال انسان ، مخصوصا غرق شدن در لذات دنيا و آلوده شدن به انواع گناهان ، نخستين

تاثيرش اين است كه پرده بر قلب و چشم و گوش انسان مى‏افتد ، او را از خدا بيگانه مى‏كند ، و شياطين را بر او مسلط مى‏سازد ، و تا آنجا ادامه مى‏يابد كه گاهى راه بازگشت به روى او بسته مى‏شود ، چرا كه شياطين و افكار شيطانى از هر سو او را احاطه مى‏كنند ، و اين نتيجه عمل خود انسان است هر چند نسبت آن به خداوند نيز به عنوان سبب الاسباب بودن صحيح مى‏باشد ، اين همان چيزى است كه در آيات ديگر قرآن به عنوان تزيين شيطان ( فزين لهم الشيطان اعمالهم ) ( نحل - 63 ) يا ولايت شيطان ( فهو وليهم اليوم ) ( نحل - 63 ) تعبير شده است .

قابل توجه اينكه جمله نقيض با توجه به مفهوم لغوى آن هم دلالت بر استيلاء شياطين دارد ، و هم قرين بودن آنها ، در عين حال جمله هو له قرين بعد از آن آمده تا اين معنى را تاكيد كند كه شياطين از اينگونه افراد هرگز جدا نمى‏شوند ! تعبير به رحمان اشاره لطيفى است به اينكه آنها چگونه از خدائى كه رحمت عامش همگان را فراگرفته روى‏گردان مى‏شوند ، و از ياد او غافل مى‏گردند ؟ .

آيا چنين كسانى جز اين سرنوشتى مى‏توانند داشته باشند كه همنشين شياطين ، و محكوم فرمان آنها گردند.

بعضى از مفسران احتمال داده‏ اند كه شياطين در اينجا معنى وسيعى دارد كه حتى شياطين انس را شامل مى‏شود ، و آن را اشاره به رؤسا و سردمداران ضلالت دانسته ‏اند كه مستولى و مسلط بر غافلان از ياد خدا مى‏شوند و باآنها قرين هستند ، و اين توسعه بعيد نيست.

سپس به دو امر مهم كه شياطين در باره اين غافلان انجام مى‏دهند اشاره

كرده مى‏فرمايد : آنها اين گروه را از راه خدا بازمى‏دارند ( و انهم ليصدونهم عن السبيل).

هر وقت اراده بازگشت كنند سنگى بر سر راه آنها مى‏افكنند و مانعى ايجاد مى‏كنند تا هرگز به صراط مستقيم بازنگردند.

و آنچنان طريق گمراهى را در نظر آنها زينت مى‏دهند كه : گمان مى‏كنند هدايت يافتگان حقيقى آنها هستند ! ( و يحسبون انهم مهتدون).

همانگونه كه در آيه 38 سوره عنكبوت در باره عاد و ثمود مى‏خوانيم : و زين لهم الشيطان اعمالهم فصدهم عن السبيل و كانوا مستبصرين : شيطان اعمالشان را در نظرشان زينت داد و آنها را از راه بازداشت در حالى كه قبلا راه را پيدا كرده بودند.

خلاصه اين وضع همچنان ادامه پيدا مى‏كند انسان غافل و بيخبر در گمراهى خويش ، و شياطين در اضلال او تا هنگامى كه پرده‏ها كنار مى‏رود ، و چشم حقيقت بين او باز مى‏شود ، زمانى كه نزد ما حاضر مى‏شود مى‏بيند ولى و قرينش همچنان با او است ، همان كسى كه عامل همه بدبختيهاى او بوده ! فرياد مى‏زند و مى‏گويد : ايكاش ميان من و توفاصله مشرق و مغرب بود ! چه بد قرين و همنشينى هستى تو ! ( حتى اذا جائنا قال يا ليت بينى و بينك بعد المشرقين فبئس القرين).

همه عذابها يك طرف ، و همنشينى با اين قرين سوء يك طرف ، همنشينى با شيطانى كه هر وقت به قيافه نفرت‏انگيز او مى‏نگرد تمام خاطره‏هاى گمراهى و بدبختيش در نظرش مجسم مى‏گردد ، كسى كه زشتيها را در نظرش زيبا جلوه مى‏داد ، و بيراهه را شاهراه ، و گمراهى را هدايت ، اى واى كه او براى هميشه قرين و هم بند او است!.

فرمود: اي ملعون! تو را چه مي شود كه چنين ضعيف و رنجوري؟!

گفت: از دست امت تو به جان آمده و گداخته شدم.

فرمود: مگر امت من با تو چه كرده اند؟

گفت: يا رسول الله! چند خصلت نيكو در ايشان است، من هر چه تلاش ‍ مي كنم اين خوي را از ايشان بگيرم نمي توانم.

فرمود: آن خصلت ها كه تو را ناراحت كرده كدامند؟

گفت: اول اينكه هرگاه به يكديگر مي رسند سلام مي كنند و سلام يكي از نام هاي خداوند است. پس هر كه سلام كند حق تعالي او را از هر بلا و رنجي دور مي كند و هر كه جواب سلام دهد، خداوند متعال رحمت خود را شامل حال او مي گرداند.

دوم اينكه، وقتي با هم ملاقات كنند به هم دست مي دهند و آن را چندان ثواب است كه هنوز دست از يك ديگر برنداشته حق تعالي هر دو را رحمت مي كند.

سوم، وقت غذا خوردن و شروع كارها بسم الله مي گويند و مرا از خوردن آن طعام و شركت در آن دور مي كنند.

چهارم، هر وقت سخن مي گويند: ان شاءالله بر زبان مي آورند و به قضاي خداوند راضي مي شوند و من نمي توانم كار آنها را از هم بپاشم، آنان رنج و زحمت مرا ضايع مي كنند.

پنجم، از صبح تا شام تلاش مي كنم تا اينان را به معصيت بكشانم. باز چون شام مي شود، توبه مي كنند و زحمات مرا از بين مي برند و خداوند به اين وسيله گناهان آنان را مي آمرزد.

ششم، از همه اينها مهم تر اين است كه وقتي نام تو را مي شنوند با صداي بلند صلوات ميفرستند و من چون ثواب صلوات را مي دانم، از ناراحتي فرار مي كنم؛ زيرا طاقت ديدن ثواب آن را ندارم.

هفتم هم اینکه ايشان وقتي اهل بيت تو را مي بينند، به ايشان مهر مي ورزند و اين بهترين اعمال است.

پس حضرت روي به اصحاب كرده و فرمودند: هر كس ‍ يكي از اين خصلت ها را داشته باشد از اهل بهشت است     

آیه مطرح شده در پرسش، معنایش این است که نتیجه سرپیچی از دستورات الاهی و غفلت از یاد خداوند در مسیر زندگی، همراهی شیطان را به دنبال دارد، و روی گردانی از یاد خدا تنها یک اشتباه و گناه کوچک نیست، بلکه موضوعی است که به دلیل گناهان کوچک و بزرگ در طول زمان حاصل می شود. به بیان دیگر، غافل شدن از یاد خدا بر اثر ارتکاب گناهان، نتیجه طبیعی اش فاصله از خدا و همنشینی با شیطان است که با رحمانیت خداوند تضادی ندارد.