هشت پند از قرآن برای داشتن زندگی بهتر
«اي انسانها،به هوش باشيد،تا خود و مسير و مقصد خود را بهتر بشناسيد!»
روزي،امام صادق(ع) به يكي از شاگردان خود فرمودند:در اين مدت كه در حال يادگيري از من‌بودي، چه چيز آموخته‌اي؟ آن شخص عرض كرد:هشت موعظه از شما آموخته‌ام.حضرت(ع) فرمودند:آن هشت مسئله را بيان كن!
شاگرد بيان داشت:
1. فهميدم هر كسي هنگام مرگ،از آنچه دوست دارد جدا مي‌شود.سعي كردم تا دوستم كسي باشد كه در وقت مرگ از من جدا نشود، بلكه در تنهايي مونس من باشد و آن دوست،كارهاي نيك من است، چنان كه خداوند در قرآن مي‌فرمايد:«هر كس عمل بدي انجام دهد كيفر داده مي‌شود(نساء/ 123)،(و هر كه نيكي كند پاداش آن را مي‌گيرد)»
2. ديدم،گروهي به داشتن مال افتخار مي‌كنند و گروهي به نياكان خود مباهات مي نمايند و حال آنكه خداوند بلند مرتبه،افتخار را در تقوا و پرهيزكاري، قرار داده است. آنچه كه در قرآن مي‌فرمايد: «گرامي‌ترين شما نزد خدا پرهيزكارترين شماست».(سوره حجرات،ايه 13) پس،كوشيدم تا نزد خدا گرامي باشم.
3. ديدم مردم در ميان لهو و لعب و هوا پرستي غوطه‌ور هستند،اما از قرآن شنيدم كه مي‌فرمايد: «آنان كه از خداوند ترسيدند و پيروي از هواي نفس ننمودند، بهشت جايگاه ايات آنهاست».(سوره نازعات، ايه41 و 40) سعي نمودم تا در مقابل خواهش‌هاي نفساني بايستم تا خشنودي خداوند را به دست آورم.
4. ديدم هر كسي كه چيز نفيسي به دستش مي رسد،مي‌كوشد تا آن را در جاي امني در صندوقي گذاشته تا حفظ شود ولي خدا در قرآن مي‌فرمايد:«كيست كه به خدا وام (در راه خدا انفاق يا قرض الحسنه) بدهد،تا خدا چندين برابر به او عنايت فرمايد».(سوره بقره،ايه 245) من پاداش چند برابر را برگزيدم و صندوقي محفوظ تر از صندوق خدا نيافتم.تلاش كردم كه هر چيز نفيس و گرانبهايي را كه به دستم رسيد،براي روز نيازمندي(قيامت) در صندوق الهي ذخيره كنم.
5. ديدم مردم بر سر رزق و روزي حسادت مي روزند و حال آنكه خداوند در قرآن مي فرمايد: ما در دنيا رزق و روزي انسان را تقسيم كرديم. (سوره زخرف،ايه 32) بنابراين،بر هيچ كس حسادت نورزيدم و در برابر مالي كه از دستم رفت، افسوس نخوردم.
6. برخي از مردم با برخي ديگر دشمني مي‌كنند.خداوند در قرآن مي‌فرمايد:«شيطان دشمن شماست، شما نيز او را دشمن قرار دهيد».(سوره فاطر،ايه 6) بنابراين،به دشمني با شيطان پرداختم و از آن پس،ديگر با مردم دشمني نورزيدم.
7. ديدم،مردم در راه به دست آوردن روزي بسيار تلاش و پا فشاري مي‌كنند(هر چند از راه حرام باشد) حال آن كه خداوند در قرآن مي‌فرمايد:«نيافريدم جنيان و انسان را مگر براي پرستش خدا،من از آنها روزي و غذايي بر خود نخواسته‌ام(يعني روزي دهنده ما هستيم نه آنها)،خداوند روزي دهنده تواناست».(سوره ذرايات ،ايات 56 تا 58) دانستم كه وعده خدا حق است و گفتارش راست.اطمينان به وعده او پيدا كردم و راضي به رضايش گشتم،از اين راه،به بخشش خداوند دل بستم و ديگر به سراغ روزي (از راه حرام) نرفتم و به انجام وظيفه همت گماشتم.
8. ديدم برخي،به بدن سالم خود،اعتماد دارند و برخي ديگر به مال زياد خويش دل بسته‌اند و گروهي هم به افراد ديگر تكيه و اعتماد نموده‌اند،و شنيدم كه خداوند مي‌فرمايد:كسي كه پرهيزكار باشد،خداوند او را از گرفتاري‌ها بيرون آورده و روزي او را از راهي كه گمان به آن ندارد،مي رساند، و كسي كه به خدا توكّل نمايد،خدا او را كافي است».(سوره طلاق،ايات 2 و 3) با توجه به اين ايه، به خدا توكّل و اعتماد نمودم و از ديگران چشم پوشيدم.
امام صادق(ع) فرمودند:«احسنت، به خدا سوگند،تعاليم تورات، انجيل،زبور،قرآن و ديگر كتاب‌هاي آسماني به اين هشت موعظه بر مي‌گردد».
نورپرتال
