نقشه راه از دیدگاه امام
ما کجاییم؟
برای پی بردن به مختصات نقطه‌ای که بر آن ایستاده‌ایم لازم است مسیرهای حرکتی پیشین را مرور کنیم. از ابتدای مبارزات حضرت امام (ره) برای برپایی حکومت اسلامی با هدف رضای خداوند، که سال‌ها تلاش و کوشش و مبارزه و تبعید فرزندان را بهمراه داشته است تا بذری کاشته شده، بدان امید که زمانی درختی بستر و تنومند گردد تا مردم از سایه سارش درک عمیقی از نعمت مسلمانی نصیبشان شود و از عطر خوش شکوفه‌هایش، رایحه اسلام ناب محمدی عایدشان گردد و با میوه‌های شیرینش، فراوانی رزق مادی و معنوی را به چشم سر و دل رویت نمایند.
باغبانی را برای نگاهداریش برگزید که بلد کار باشد خاک را بشناسد، شرایط جوی و تاثیرش بر گیاه را بداند و آفت زدگی را بموقع تشخیص دهد و در آفت زدایی کاردان باشد.
برخی از ما که توصیه‌های باغبان را به گوش جان نسپرده‌ایم عزت آرامش در دنیای پرتلاطم امروز را از خود دریغ کرده‌ایم.
برخی از ما که توصیه‌های باغبان را به گوش جان نسپرده‌ایم اقتدار خویش را در جهان پرخطر امروز باور نداشته‌ایم.
و برخی از ما که توصیه‌های باغبان را به گوش جان نسپرده‌ایم کفران نعمت کوره و لذت دیدار جمال پرنور مهدی فاطمه [ را از کف داده‌ایم.
نعمت حضور باغبان کهنه کار جاریست، درخت شاداب از نفس گرم باغبان و ما در این کنار ایستاده‌ایم.
باید کجا برویم؟
مقصد از آغاز راه مشخص بوده است، تابلوهای راهنما در میان مسیر نصب شده‌اند، چراغ راهنماها بموقع و درست عمل می‌کنند کافی است پا در راه بگذاریم و گام بردایم. دو راهی را دنبال کنیم که پایانش شهر آرزوهاست و شوق و شورش برای به سلامت رسیدنمان به آنجا در باغبان از همه بیشتر است.
جایی که عزت هست، آزادگی و برابری هست، قدرت و اقتدار هست، ثروت هست و خدا نزدیک‌تر است.
کمال را باید جستجو کرد و رسیدن به آن بی‌راهبر نمی‌شود. از ابتدای صف تا انتهای صف چشمی باید به پرچمی که بر شانه راهنماست دوخته شود تا از راه نمانیم و در بیراه نرانیم تا آنگاه که پرچم بدست مهدی صاحب‌زمان أ برسد و ما در کنار وجود مبارکش آرام گیریم.
