زن و مطلوب شدن
زن و مرد با داشتن دو صفت ذاتى و متمايز به طور طبيعى از هم ديگر، يگانه مى شوند و خانواده تشكيل مى دهند.
صميميتى كه ميان زن و شوهر، پيدا مى شود، هيچ وقت ميان دو مرد و دو زن ، هر قدر هم كه دوست و نزديك باشند، پيدا نخواهد شد.
ساختمان طبيعى زن و مرد، چنين اقتضا دارد كه آن دو يكى شوند.
غربيان ساختمان طبيعى مرد را اكتيو و ساختمان طبيعى زن را پاسيو گفته اند ولى تعبير مؤ دبانه تر آن است كه سرشت مرد طالب بودن و طبيعت زن مطلوب بودن است . اگر آثار طالب بودن از مرد گرفته شود او تبديل به زن نخواهد شد بلكه موجود سومى خواهد بود؛ چنان كه اگر لوازم مطلوبيت نيز از زن گرفته شود او تبديل به مرد نخواهد شد بلكه به موجود چهارمى تبديل خواهد شد.
چند خاصيت روانى بر مطلوب شدن زن مى افزايد. اگر اين خاصيت در زنى يافت شود، محال است كه شوهرش از او جدا گردد و اگر نباشد، زندگى مرد با او بسيار دشوار به نظر مى رسد، هر چند در زيبايى بى مانند باشد.
اين خاصيت ها به قدرى در مطلوب شدن زن ، مؤ ثر و حساس مى باشد كه صد در صد فقدان زيبايى را جبران مى كند. بيچاره و بدبخت زنى است كه از آنها محروم باشد.
شرم و حيا، خاصيتى روانى است كه بر مطلوب شدن زن مى افزايد و اگر زنى حيا نداشته باشد مطلوب نخواهد بود.
مهربانى ، خاصيتى روانى ديگر است كه بر مطلوب شدن ، زن مى افزايد و زنى كه مهربان نباشد مطلوب نمى باشد.
عفت ، سومين خاصيت روانى است كه به مطلوب شدن زن ارتقا مى بخشد و زنى كه عفت نداشته باشد مطلوب نخواهد بود.
اين سه خاصيت روانى ، از ميان زنان غرب رخت بربسته و افراد معدودى از آنها بدان موصوف مى باشند.
آيا آزادى زن در فرهنگ غربى ، در بردن اين سه فضيلت از ميان زنان غرب ، تاءثير داشته ؟ حيا، مهربانى و عفت قدر و مقام زن را بالا مى برد و او را باشكوه و مجلل نشان مى دهد زنى كه داراى اين سه خصلت باشد، نزد زن و مرد عزيز و ارجمند است .
حياى زن ، مرد متجاوز را سر جاى خود مى نشاند و وى را از پليدى به سوى پاكى راهنمايى مى كند.
زن مهربان هيچ گاه از شوهر، از پدر و از فرزند بى مهرى نمى بيند. او همه را اسير مهر خود مى سازد.
عفت در وجود زن ، گوهر درخشنده اى است كه به او جلوه مخصوصى مى دهد. زنى كه فاقد عفت است اگر داراى همه زيبايى ها و كمالات باشد، شخصيت او جلوه اى نخواهد داشت ؛ جامعه اى كه زنانش داراى عفت باشند، حيات افراد، بانشاط و نيكبخت و پربار مى گردد زيرا اميد و عشق بر آن جامعه حكومت مى كند.
عفت مراتبى دارد؛ هر چه عفت زن بيشتر باشد ارزش او نيز بيشتر خواهد بود؛ ارجمندترين زن ها موجود مقدسى است كه عفت بر همه اعضا و جوارح او حكومت كند؛ يعنى هيچ يك از اعضاى او مرتكب گناه نگردد.
البته عفت بيش از اين نيز پسنديده نيست و نقص روانى است و عفت نخواهد بود بلكه نوعى وسواس و انحراف از حق بايد خواند.
زن و آزادى
آيت الله سيد رضا صدر
