بازیهای لری

پِشَک (Peshag)

     بازیکنان بتعداد گِل نرم برمی دارند و داخل یکی از آنها سنگی گذاشته و گِل ها را بهم می زنند تا معلوم نشود . هر کدام از بازیکنان گِلی را بر می دارد ،کسی که قطعه گلی را که سنگ داخل آنست بردارد؛ بعنوان سردسته یا اوستا انتخاب می شود. اوستا ار بین بازیکنان 6 نفر را بعنوان افراد خود انتخاب می کند و از میان آنها یکی نفرنیز بعنوان مظلوم برگزیده می شود.

     بازیکن مظلوم با گفتن این جمله که « افراد شما مرا آزار داده اند و من می روم ماهی بگیرم» شروع به حرکت جهت یافتن جایی برای مخفی شدن خود می کند . سردسته یا اوستا با روشی که ذکر می شود به افراد خود فرمان می دهد تا مظلوم را بگیرند و نزد وی آورند.  

     اوستا از بین حبوبات چند تا را نام می برد و زمانی که اسم گاودانه برده شود نفرات سردسته باید شروع به دویدن جهت دستگیری  و زندانی کردن مظلوم نمایند . بازی به همین منوال تا جابجایی افراد در نقش مظلوم ادامه می یابد.

بازی تنور(بروجردی)

       تعداد بازیکنان این بازی بین 8 تا 12 نفر می باشند . ابتدا دو گروه تشکیل می شود و هر گروه یک نفر را بعنوان سردسته  یا سرگروه انتخاب می کنند تا با قرعه نوبت را انتخاب کنند. گروهی که حق انتخاب را در قرعه به طرف مقابل باخته باید سرهایشان را به حالت مشورت به یکدیگر نزدیک کنند.

قبل از شروع بازی نیز شرط می کنند که دسته برنده (حمله کننده) به هیچ وجه سوار بر دوش سر دسته گروه بازنده (خوابیده) نشود.

       طریقه بازی بدین گونه است که گروه مهاجم سعی نماید با حمله به افراد رقیب (که حلقه زده وسر در گریبان دارند) به هر طریق ممکن سوار بر دوش یکی از نفرات (به غیر از سردسته ) حریف شوند . سردسته گروه خوابیده نیز وظیفه دارد ضمن گردش در اطراف یاران خود به دفاع از آنان پرداخته و مانع از سوار شدن افراد حریف بر گرده نفرات خودی شود. سر دسته گروه خوابیده هنگام دفاع سعی در زدن قوزک پای نفرات حریف می کند  ؛ اگر وی موفق به  زدن قوزک پای یکی از افراد مقابل شود ، دسته مقابل باید جای خود را با افراد  خوابیده  عوض کنند .  هرگاه یک نفر از دسته ایستاده و مهاجم بتواند بر دوش یکی از افراد گروه حلقه زده  سوار شود و با فشار پشت او را خم کند ؛ دسته خوابیده بازی را باخته اند و باید در همان موقعیت و شرایط خود (حلقه زده و دایره وار) باقی بمانند.

               قبل از شروع بازی هر یک از بازیکنان ۵ ریگ جمع آوری می نمایند. در صورتی که بازیکنان دونفر باشند، فردی که نوبت اوست تمام ریگ ها را(۱۰ ریگ) در دست خود گرفته و آهسته به هوا پرتاب می کند تا کنار هم روی زمین قرار گیرد. سپس شخص پرتاب کننده ، ریگ ها را با دقت نگاه می کند تا برای شروع بازی فاصله آنها را از یکدیگر بسنجد . معمولا ریگ هایی که فاصله شان از بقیه کمتر است  برای شروع بازی انتخاب می شوند. برای بازی بهتر ، بایستی فاصله ریگ ها از یکدیگر بگونه ای باشد که بتوان یک بند انگشت را به آسانی از بین آنها عبور داد، وقتی به این ترتیب ریگهای نزدیک به هم انتخاب شدند ، بازیکن با ضربه دست یکی از ریگ ها را به ریگ دیگری می زند . سپس باید  تلاش نماید تا با دقت تمام همان ریگ را بگونه ای با دست بر دارد که ریگ دیگر به هیچ وجه تکان نخورد. هر گاه به این ترتیب هر ۱۰ ریگ بازی را از زمین بردارد ،بازی را برده است و اگر از پنج ریگ حریف خود ۱ یا ۲ یا ۴ ریگ را بردارد نصف بازی را برده است . یک نوبت کامل برنده شدن را اصطلاحا یک «مر» ( Mar) و نصف یک مر را «تیل» ( Til) می گویند. هر گاه ضمن  برداشتن یکی از ریگ ها ، ریگ نزدیک یا چسبیده به آن نیز تکان بخورد فرد باریکن ، بازی را باخته است . همچنین اگر هنگام پرتاب آنها در ابتدای بازی ، ریگ ها به همدیگر برخورد نکنند ، نوبت بازی با حریف مقابل است .