عباس همچنان در جریان حوادث به پیش می رود .منطق حکومتی دو امام بزرگوار جان و دل او را روشن ساخته. توطئه های شوم به او فهمانده که همه فضائل و مقدسات در معرض خطر است . زحمات پیامبر و علی و همه ایثار گران سید الشهداء و رجال نساء صالح به خاطر حفظ کیان اسلام بوده و اینک بار مسؤلیت به دوش برادرش حسین است و او نیز باید سایه وار در پی این همام حرکت کند و بار مسؤولیتی بزرگ بر دوش گیردزحمات پیامبر و علی و همه ایثار گران سید الشهداء و رجال نساء صالح به خاطر حفظ کیان اسلام بوده و اینک بار مسؤلیت به دوش برادرش حسین است و او نیز باید سایه وار در پی این همام حرکت کند و بار مسؤولیتی بزرگ بر دوش گیرد.
از سال پنجاهم تا سال شصتم ده سال فرصت است . در این ده اسل باید طوری حرکت کرد که دیپلوماسی معاویه سنگرهای حق را بکی پس از دیگری ویران نکند. باید مردم را آگاهی داد. باید رشد سیاسی و اجتماعی و دینی مردم در مد نظر باشد. فرصت ها همچون ابر در گذرند و عقلاء لحظه ای از درک موقعیتهای و فرصتهای غافل نمی شوند.
امام در نامه هایش رفتار معاویه را محکوم کرد و ولا یتعهدی یزید را ضد اسلام می شمرد . معاویه را دشمن اسلام و بیگانه از امت اسلامی قلمداد می کرد . در نطق هایش صحابه پیامبر را به یاد مسؤولیت ها می انداخت.
این حرکت بسیار دقیق بود. برنامه ها بدون هیچ نقصی اجراء می شد. کم کم دلهای حق جویان بار دیگر متوجه اهل بیت شد. بسیاری از مردم عراق از خواب غفلت بیدار شدند. شرائط به گونه ای است که حکم جدایی بنی امیه از اسلام قطعی شده است و نامسلمانی بنی امیه از واضحات است.
عباس شاهد است که سومین امام خود را برای چه مصیبت هایی آماده میکند . او خود را در برنامه های امام شریک و سهیم می داند. او در کوره حوادث پخته و آموزده شده است. و اینک دیگر او از نخبگان است . او برای امام حسین همان منزلتی دارد که پدرش علی بر پیامبر.
برای تحکیم شخصیت عباس همه اسباب و علل و عوامل فراهم است . وارثت درحدی والاست . تعلمیم و تربیت بی نظیر است . قابلیت در حد اعلی است همت شخصی او به کم از حد خود قانع نیست. همت های عالیه ای که به او عنایت دارند می کوشند که از عباس بهترین الگوی تاریخ را بسازند. عباس ثمره تعلیم و تربیت سه امام است. سی و پنجسال از بختگی در کوره داغ حوادث و تجزیه و تحلیل فرازها و نشیب هاتا او را برای آن درخشندگی خاص شب و روز عاشوراء آماده کرد.
علاوه بر اینها صفای نفس و طبیعت پاک و عنصر خالص و عمل بی شائبه و تقوای حقیقی و تقید به واجبات و مستحبات و گریز از محرمات و مکروهات باب علم و معرفت را به رویش گشود و بر مشکلات فائق آمد. و دقیق ترین تصمیمات را گرفت.
در حدیث آمده است که : هر کس چهل روز عملش را برای خدا خالص گرداند چشمه های حکمت از قلبش به سوی زبانش سرازیر می شود.
اگر نتیجه چهل روز عمل خالص چه خواهد بود. آیا نباید وجود مقدس او به انوار علوم و فضائل متجلی شود و نباید به آنچه خود می خواهد تحقق یابد؟
علوم و دانشهای بشری یا برهانی یا عرفانی یا حیاتی است. چه بسیارند کسانی که در دانشگاهی درس نخوانده اند و در صف پیامبران نیستند تا بر آنها وحی نازل شود اما به برکت تهذیب نفس به الهامات غیبی به دریافتهای ارزشمندی می رسد.
عباس که مرد حقیقت و مرد فضیلت است لذا الهامات غیبی و از علوم عرفانی برخوردار است و در عمر پربرکت سی و پنجساله خود حداکثر استفاده را از تجارب سیاسی و اجتماعی کرده و خود لمس کلیه حوادث به او آگاهی و ایثار و فداکاری رسیده است.
امام ششم می فرماید:
خداوند برای بنده مؤمنش بلا می فرستد همانگونه که شخص مسافر برای خانواده خود هدیه می فرستد. مؤمن در حمایت از دنیا همانگونه که بیمار در حمایت از طبیب است.
نیز می فرمایند:
شدیدترین مردم از حیث بلاء پیامبران سپس اوصیاء سپس بهترین ها و بهترین هایند. مؤمن تنها به اندازه اعمال نیکویش آزموده است که کس دینش صحیح وعملش نیکو باشد. بلایش اشتداد می باشد زیرا خداوند دنیا را پاداش مؤمنو کیفر کافر قرار نداده است. هر کس دینش سخیف و عملش ضعیف باشد. بلایش کم است. سرعت بلاء به سوی مؤمن پرهیزگار از سرعت باران به سوی زمین همواره بیشتر است.
امام سجاد فرمود:
35 سال عمر عباس سراسر بلاء و مصیبت است . شهادت پدر و برادر در رأس همه آنهاست. جریانات سیاسی و اجتماعی همه برای انسان مخلص و حساسی چون او بلیه است.
