آیا این موضوع برای شما به یک فصل تبدیل شده است؟ فکر می‌کنید دقیقا چه خبر شده و جریان چیست؟ شاید شما هم جزو همان عده از پدران و مادرانی باشید که ساعت خاصی برای خواب فرزندتان انتخاب کرده‌اید و راس آن ساعت خاص نوزاد را برای خوابیدن آماده می‌کنید. بهتر است عقربه‌های ساعت را ملاک خواب نوزاد قرار ندهید. به جای این بهتر است یک بار روش جدیدی را امتحان کنید. البته این روش مستلزم آن است که صبر و حوصله درست و حسابی خرج کنید.
در این راه جدید این بار شما هستید که باید منتظر شوید و البته این نوزاد است که ممکن است هر سازی برای‌تان بزند! صبر aممکن است با نشانه‌های خواب در کودک شما ظاهر شود. نشانه‌هایی که ممکن است تا به امروز خیلی مورد توجه شما قرار نگرفته باشد اما حالا دیگر وقت آن است که با نشانه‌های خواب آلودگی نوزاد خود که می‌توانند در بچه‌های مختلف متفاوت باشند، آشنا شوید. در این صورت شما کاملا آگاه می‌شوید که چه موقع باید نوزاد خود را برای خواب آماده کنید و برنامه زندگی‌تان را طبق آن زمان خاص تنظیم می‌کنید. لطفا برای اینکه نوزاد را راس ساعت خاص بخوابانید یک مبارزه تمام عیاررا با فرزند کوچک خود آغاز نکنید. اجازه بدهید ساعت خواب بچه دستتان بیاید تا هم او بتواند خواب آرامی را همراه با رویاهای شیرینش داشته باشد هم خودتان بتوانید با فراغ بال بخوابید.
او را از خواب محروم نکنید!
به یک مهمانی شام دعوت شده‌اید که خوب می‌دانید تا دیروقت طول خواهد کشید. دست بر قضا پدرو مادرتان هم خارج از شهر هستند و شما به عنوان والدین یک نوزاد جایی ندارید که کوچولوی خود را با اطمینان آنجا بگذارید و به مهمانی بروید. طبیعی است که او را با خود می‌برید. ممکن است در طول مهمانی چنان سرگرم شوید که فراموش کنید وقت خواب نوزادتان رسیده. وقت خوابی که با نشانه‌های آشکار قابل تشخیص است. اما اگر حواستان نباشد بچه بیدار می‌ماند. این بیداری او مترادف است با بی‌خوابی. بی‌خوابی هم معنایی جز ناراحتی، عصبانیت و کلافگی نخواهد داشت. این اتفاق بار‌ها و بار‌ها ممکن است تکرار شود آن وقت است که نوزاد شما بار‌ها و بار‌ها از خواب محروم می‌شود. نتیجه چنین اتفاقی را وقتی بچه کمی بزرگ‌تر شد به وضوح می‌توانید مشاهده کنید. شما یک کودک خسته و کلافه و بی‌حوصله خواهید داشت. قطعا دوست ندارید چنین اتفاقی را تجربه کنید.
لحظه خواب را پیدا کنید!
خیلی مهم است که بتوانید لحظه خواب آلودگی نوزاد خود را پیدا کنید. این لحظه البته با اولین نشانه‌های خواب در کوچولویتان هویدا می‌شود. باید به عنوان مادر اینقدر باهوش باشید که بتوانید این زمان را پیدا کنید. در واقع باید بچه را زمانی برای خواب آماده کنید که یکی دو خمیازه اول را کشیده باشد. نوزاد در این مقطع زمانی نه خیلی سرحال است و نه زیادی خسته. این بهترین زمان برای خواباندن اوست. فراموش نکنید نوزادی که زیادی سرحال است هرگز تن به خواب نمی‌دهد. در عین حال نوزادی که زیادی خسته است هم ناخودآگاه خواب را پس می‌زند پس درصدد باشید تا آن زمان جادویی را که حد فاصل بین خواب آلودگی و سرحالی است پیدا کنید چون بهترین زمان برای خواباندن نوزاد است.
به ساعت نگاه کنید
همینطور که نوزاد شما بزرگ‌تر می‌شود این توانایی را هم پیدا می‌کند که ساعت‌های بیشتری را در فواصل خواب‌های روزانه‌اش بیدار بماند. اغلب بچه‌هایی که تازه به دنیا آمده‌اند بعد از هربار بیدار شدن معمولا یک تا دو ساعت می‌توانند خودشان را سرحال و حسابی بیدار نگه دارند. به عنوان مثال بچه‌های 3 ماهه فقط 2 ساعت در فواصل خواب خود می‌توانند چشم‌هایشان را باز نگه دارند و سرحال باشند. بچه وقتی به یک سالگی می‌رسد تقریبا ۳ تا ۴ ساعت می‌تواند در فاصله بین ساعت‌های خوابش خود را بیدار حفظ کند و خب طبیعتا یک کودک 2 ساله این زمان را به ۵ تا ۶ ساعت می‌رساند و در این فاصله می‌تواند بیدار بماند و شیطنت کند. اما فراموش نکنید به محض اینکه کوچولوی شما بسته به سن نوزاد مدت زمان بیداری و به زبان ساده‌تر سرحالی و خوشحالی را طی می‌کند تغییر حالت می‌دهد و به یک بچه کسل تبدیل می‌شود. بنابراین از بچه‌ای که بیش از ۳ ساعت نمی‌تواند پرجنب و جوش باشد توقع نداشته باشید که ۵ ساعت خوش و خندان بالا و پایین بپرد و خم به ابرویش نیاید. یادتان باشد خستگی مفرط و بیش از حد ممکن است در شکلی معکوس مانع از خواب راحت بچه‌ها شود و بد‌تر آن‌ها را دچار بی‌خوابی کند. از سوی دیگر ممکن است سبب شود کودک ساعات به مراتب طولانی‌‌تری را نسبت به همیشه در خواب باشد.
کدام نشانه‌ها یعنی وقت خواب رسیده؟
از زمانی که نوزاد نق نق را شروع می‌کند تا وقتی که کارش به جیغ و فریاد و گریه کشیده می‌شود زمانی وجود دارد که نوزاد با حرکاتش نشان می‌دهد وقت خواب او فرا رسیده. بهتر است برای درک این نشانه‌ها حواستان را حسابی جمع کنید تا این زمان مهم را از دست ندهید. از این نشانه‌ها ممکن است در نوزاد شما هم وجود داشته باشد.
نوزاد شما ساکت می‌شود و دیگر علاقه‌ای به سر وصدا کردن و جلب توجه شما ندارد.
نوزاد از دست و پا زدن خودداری می‌کند. ترجیح می‌دهد به جای اینکه چهار دست و پا راه برود گوشه‌ای بنشیند و هیچ دخالتی نکند.
حوصله لبخند زدن و برقراری ارتباط با دیگران را ندارد. در ضمن به نظر می‌رسد حوصله‌اش از اسباب‌بازی‌هایش هم سر رفته و به طور کلی تمایلی به بازی کردن ندارد.
چشم‌هایش را مرتب می‌مالد و معمولا به نقطه‌ای خیره می‌شود و تمرکزی روی چیزی ندارد.
صورتش کاملا از حالت افتاده و حالت آویزان پیدا می‌کند. در واقع خواب آلودگی باعث می‌شود نتواند ماهیچه‌های صورتش را شق نگه دارد از این رو بیشتر از همه لپ‌هایش رو به پایین می‌افتد!
حالت عصبانی و بداخلاق پیدا می‌کند و هر چیز کوچکی که درحالت عادی مشکلی با آن نداشت باعث می‌شود بداخلاق کند.
گریه می‌کند و جیغ و داد را ه می‌اندازد! هر چند پوشک او تمیز است غذایش را خورده و جای گرم ونرمی هم دارد!
صبرش را از دست می‌دهد. به‌راحتی چشم به هم زدن در وسط بازی صرفا به دلیل اینکه دستش به اسباب‌بازی نمی‌رسد غوغا راه می‌اندازد.
خمیازه می‌کشد. دستش را به سمت گوش‌هایش می‌برد و آن‌ها را می‌کشد! ممکن است موهای سرش را هم دور انگشتان کوچکش بپیچد! این‌ها همه نشانه‌های کلافگی ناشی از خواب آلودگی است.
نوزاد ترجیح می‌دهد دراز بکشد یا روی صندلی‌اش لم بدهد به جای اینکه صاف و شق بنشیند یا خودش را سرگرم کند و دست و پا بزند.
چشم‌هایش را به تلویزیون می‌دوزد و تصاویر را نگاه می‌کند بدون اینکه کوچک‌ترین واکنشی نشان بدهد. در حالت عادی او باید بابت تصاویری که می‌بیند عکس‌العمل‌‌هایی نشان بدهد اما وقتی خوابش می‌آید واکنش‌هایش خشن می‌شود.
توجه خاصی به پتو یا عروسک نرم و دوست داشتنی‌اش نشان می‌دهد و دوست دارد آن را کنار خود داشته باشد. وقتی می‌خواهید او را مرتب کنید هیچ توجهی به شما نشان نمی‌دهد.
او از شما می‌خواهد پستانک همیشگی‌اش را دهانش بگذارید یا شیشه شیرش را به او بدهید. یا اگر شیر مادر را می‌خورد به شدت خواهان شیر مادرش می‌شود.
نوزاد صورتش را در سینه شما فرو می‌برد ولبخند‌های بی‌تفاوتی می‌زند!
