ما آدم‌های زیادی را می‌شناسیم که به قول معروف مثل بلبل حرف میزنند، خوب می‌شنوند و خوب هم می‌بنینند ولی فکر کردن بلد نیستند. حتی گاهی حرفهای‌شان هم بدون فکر کردن است. برای همین گاهی حرف‌های بی سر و ته و بیهوده‌ای میزنند. حتما شنیده‌اید که گاهی بزرگترها به کوچکتر‌ها می‌گویند : «وقتی می‌خواهی حرف بزنی ، اول فکر کن و بعد حرف بزن!»
خداوند در قرآن مجید به فکر کردن خیلی اهمیت داده است و آن را برای انسان کاری بزرگ و با ارزش و سازنده دانسته است. حتما این حدیث نبوی را شنیده‌اید که خداوند می‌فرماید: «ارزش یک ساعت فکر کردن بهتر و بالاتر از هفتاد سال عبادت کردن است!»
