در خبر است كه پادشاهى از بهر خفتن در فراش شد بر بام كوشك(قصر)، و از خداى تعالى بهشت خواست. چون چشمش در خواب شد شتربانى را ديد كه بر بام كوشك ميگرديد و دوك و پشم در دست گرفته بود و ريسمان ميكرد!
پادشاه گفت:اى شتربان! اينجا چه جاى تست و چه همى جوئى؟
جواب داد كه: شترم گم شده است طلب ميكنم، گفت: بر بام كوشك چگونه شتر طلب كنند؟ كه اين محالست.
گفت: چنان كه در بستر نرم و گرم بهشت را طلب كنند؛
اين سخن در پادشاه اثر كرد و كارگر آمد چون بيدار شد در حال برخاست و جامه ملوكانه از تن بيرون كرد و گليمى در پوشيد و از ميان خلق بيرون شد و بولايتى ديگر رفت و بعبادت حقّ سبحانه و تعالى مشغول شد.
(شهاب الأخبار،ترجمه: متن، ص: 251 250)
* امام علي عليه السلام:
از پستي دنيا، نزد خداي سبحان آن است که به آنچه نزد خداست نتوان رسيد مگر به ترک دنيا.
(غرر الحکم)
